نویسنده: American-English File
مترجم: رؤیا کریمی جنابی
زمان گذشته ساده: .worked, stopped, went, had, etc
She was born in Seoul.
They got married last year.
On the way to Rome we stopped in Florence for the night.
The plane didn't arrive on time.
What time did you get up this morning?
• از گذشته ساده برای بیان کارهایی که در گذشته انجام شده است، استفاده میکنیم (در زمانی که در مورد آن صحبت میکنیم یا سوال میکنیم، یا تمام شده‌اند یا این که می‌دانیم این اعمال در گذشته انجام شده‌اند).
• افعال بی‌قاعده را به خاطر بیاورید.
زمان گذشته استمراری: was/ were+ verb+ -ing
1. What were you doing at six o'clock last night?
2. I was driving along the freeway when it started snowing.
3. While I was doing the housework the children were playing in the yard.
It was a cold night and it was raining. I was watching TV in the living room…
1. از زمان گذشته استمراری برای بیان کارهایی استفاده میکنیم که در یک مدت زمان مشخص در گذشته در حال انجام بوده‌اند.
2. اغلب اوقات از این زمان برای بیان کارهایی استفاده میکنیم که در گذشته در حال انجام بوده و با انجام عمل دیگری در آن وقفه ایجاد شده است.
3. از گذشته استمراری برای بیان کارهایی که هم زمان در حال انجام بوده‌اند هم استفاده میکنیم.
4. همچنین از این زمان برای شروع داستان یا ... استفاده میکنیم.
گذشته کامل: had+ past participle
When they turned on the TV, the game had already finished.
As soon as I shut the door, I realized that I'd left my keys on the table.
We couldn't get a table in the restaurant because we hadn't booked one.
• از زمان گذشته کامل برای صحبت درباره گذشته استفاده میکنیم و برای بیان عملی که در گذشته دورتری انجام گرفته است. جملات زیر را با هم مقایسه کنید:
When John arrived, they went out. (= first John arrived and then they went out)
When John arrived, they had gone out. (= they went ort before John arrived)
استفاده از زمان‌های روایتی یا داستانی همراه با هم (narrative tenses)
It was a cold night and it was raining. I was watching TV in the living room. Suddenly I heard a knock at the door. I got up and opened the door. But there was nobody there. The person who had knocked on the door had disappeared…
• برای ترتیب دادن صحنه از زمان گذشته استمراری (was raining, was watching) استفاده می‌شود.
• از زمان گذشته ساده (.heard, got up, etc) برای بیان آن چه که اتفاق افتاده است، استفاده کنید.
• از زمان گذشته کامل (had nocked, had disappeared) برای بیان کاری که قبل از کار دیگری در گذشته انجام گرفته است، استفاده می‌شود.
ترجمه شده از 3 American-English File Student Book
زمان‌های روایتی یا داستانی: گذشته ساده، گذشته استمراری، گذشته کامل، گذشته کامل استمراری
زمان‌های روایتی یا داستانی
1. We arrived at the airport and checked in.
2. We were having dinner when the plane hit some turbulence.
At nine o'clock most people on the plane were reading or were trying to sleep.
3. When we arrived at the airport, we suddenly realized that we had left one of the suitcases in the taxi.
4. We'd been flying for about two hours when suddenly the captain told us to fasten our seat belts because we were flying into some very bad weather.
1. از گذشته ساده برای بیان کارهایا موقعیت‌های نتیجه دار در گذشته استفاده می‌شود مثل اتفاقات مهم در یک داستان.
2. از گذشته استمراری (was/ were+ verb+ -ing) برای توصیف اعمال یا موقعیت‌های مستمر طولانی تر در گذشته استفاده می‌شود. اعمالی که در حال انجام بوده‌اند زمانی که عمل دیگری اتفاق افتاده است. همچنین این زمان برای توصیف عمل یا موقعیتی در گذشته به کار می‌رود که هنوز کامل نشده است.
3. از گذشته کامل (had+ past participle) برای بیان " گذشته قبل‌تر " استفاده می‌شود مثل اتفاقاتی که پیش از اتفاق یا اتفاقات اصلی افتاده است.
4. از گذشته کامل استمراری (had been+ verb+ -ing) همراه با افعال حرکتی برای بیان اعمال یا موقعیت‌های مدت‌دار مستمری استفاده میکنیم که قبل از آن که اتفاقات اصلی صورت بگیرند، اتفاق افتاده‌اند و تا زمان بیان روایت ادامه داشته‌اند. افعال غیر حرکتی (.e.g. be, have, know, like, etc) معمولاً با زمان‌های گذشته استمراری یا گذشته کامل استمراری به کار نمی‌روند.
گذشته کامل ساده یا استمراری؟
Lina was crying because she'd been reading a very sad book.
Lina didn't want to see the movie, because she'd already read the book.
• گذشته کامل استمراری بر تداوم یک عمل تأکید دارد. گذشته کامل ساده بر تکمیل یک عمل تأکید دارد.
ترجمه شده از 4 American-English File Student Book
زمان گذشته: زمان‌های روایتی یا داستانی، used to و would
زمان‌های روایتی: توصیف وقایع خاص در گذشته
This happened when I was about five years old. My father had gone away on business for a few days, and my brother and I were sleeping in my parent's bedroom. Before we went to bed that night, I had been reading a very scary story about a wicked witch. In the middle of the night, I woke up suddenly and saw that a figure in a dark coat was standing at the end of my bed. I screamed at the top of my lungs.
• وقتی به توصیف وقایع در گذشته می‌پردازیم، از زمان‌های روایتی مثل گذشته ساده، گذشته استمراری، گذشته کامل و گذشته کامل استمراری استفاده میکنیم.
• از گذشته ساده برای بیان اتفاق‌های اصلی در داستان استفاده کنید:
(we went to bed…I woke up…I screamed)
• از گذشته استمراری برای طراحی صحنه (we were sleeping in my parent's bedroom) و توصیف کارهای در حال وقوع در گذشته (somebody wsa standing at the end of my bed) استفاده کنید.
• از گذشته کامل و گذشته کامل استمراری برای بیان گذشته قبل‌تراستفاده می‌شود، یعنی برای چیزهایی است که قبل از اتفاقات اصلی رخ داده است (my father had gone away…I had been reading a story).
used to and would: توصیف کارهای تکراری در گذشته
1. Every summer my family rented an old house in Newport, Rhode Island. My sister and I used to walk to the harbor every morning and watch the fishermen cleaning their nets.
2. Every night before we went to bed my mother would tell us a story, but she would never read them from a book—she would always make them up herself.
3. When I was a teenager, my friends were always teasing me because of my red hair.
1. اغلب اوقات ترکیب used to+ infinitive برای بیان کارهایی که در گذشته مکرراً انجام داده‌ایم، به عنوان یک جایگزین برای زمان گذشته ساده به کار برده می‌شود.
• از این ترکیب می‌توان برای بیان موقعیت‌ها یا حالاتی هم استفاده کرد که تغییر کرده‌اند:
I used to have much longer hair when I was younger.
2. از ترکیب would+ infinitive هم به عنوان جایگزینی برای used to استفاده می‌شود برای بیان چیزهایی که مکرراً در گذشته انجام می‌دادیم.
• با این حال would را برای بیان موقعیت‌ها یا حالاتی که تغییر کرده‌اند با افعال وصفی به کار نمی‌بریم:
NOT I would have much longer hair when I was younger.
3. ترکیب always+ past continuous را هم برای بیان چیزهایی که به طور مکرر انجام می‌شده‌اند به کار می‌بریم، خصوصاً وقتی که بیانگرعادات ناراحت کننده‌ای باشند.
برای توصیف عادت‌های قدیمی یا اعمالی که به صورت تکراری در گذشته انجام می‌دادیم از ترکیبی از used to, would و یا زمان گذشته ساده (به همراه قیود تکرار) استفاده میکنیم. used to و would این موضوع را روشن می‌سازد که در مورد عملی صحبت میکنیم که به طور معمول در گذشته انجام می‌گرفته و اغلب اوقات با یک حس نوستالژی همراه است.
کاربردهای غیرواقعی زمان‌های گذشته
1. It's a difficult problem. I wish I knew the answer to it!
I wish I hadn't spoken to Jane like that—you know how sensitive she is.
2. If only I knew the answer!
If only you hadn't forgotten the map, we'd be there by now.
3. I'd rather you left your dog outside—I'm allergic to animals.
Are you sure this is a good time to talk? Would you rather I called back later?
4. Don't you think it's time you found a job? It's been six months since you finished college!
It's time the government did something about unemployment.
1. از ترکیب wish+ simple past برای بیان چیزهایی که دوست داریم در زمان حال یا آینده متفاوت باشند (اما غیرممکن و یا بعید به نظر می‌رسد) استفاده میکنیم.
• از ترکیب wish+ past perfect برای بیان چیزهایی استفاده می‌شود که در گذشته اتفاق افتاده یا نیفتاده‌اند و ما اکنون از بابت آن افسوس می‌خوریم.
• بعضی اوقات بعد از wish از that استفاده میکنیم:
I wish that I knew the answer.
2. از ترکیب …if only همراه با گذشته ساده و گذشته کامل هم می‌توانید به‌جای wish استفاده کنید. می‌توانید آن را به تنهایی (!if only I knew) یا به همراه عبارت دیگری به کار برید.
• If only از wish دارای تأکید بیشتری است.
وقتی می‌خواهیم درباره چیزهایی حرف بزنیم که می‌خواهیم اتفاق بیفتند یا می‌خواهیم اتفاق نیفتند چون ما را ناراحت می‌کنند، از wish یا if only+ person/ thing+ would+ infinitive استفاده میکنیم:
I wish the bus would come! If only he wouldn't keep whistling when I'm working!
1. برای بیان ارجحیت از ترکیب would rather+ subject+ past tense استفاده میکنیم.
• هنگامی که فاعل تغییر نمی‌کند می‌توانیم از would rather+ infinitive without to استفاده کنیم: I'd rather not talk about it؛ بنابراین وقتی فاعل بعد از would rather تغییر می‌کند، نمی‌توانیم از این ساختار استفاده کنیم:
I'd rather you didn't talk about it. NOT I'd rather you not talk about it.
2. برای بیان این که چیزی باید در حال حاضر و یا در آینده نزدیک انجام شود، از زمان گذشته ساده بعد از it's time+ subject استفاده میکنیم.
• هنگامی که نخواهیم به فاعل اشاره کنیم از it's time+ to+ infinitive استفاده میکنیم مثل: it's time to go now.
• بعضی اوقات هم برای تأکید بیشتر high را پیش از time به کار می‌بریم.
زمان گذشته استمراری: was/ were+ verb+ -ing
- At 8:45 last Saturday I was working in my office.
- I wasn't doing anything important.
- My friends were having breakfast. They weren't working.
A: Was it raining when you got up? B: No, it wasn't.
A: What were you doing at 11 o'clock last night? B: I was watching TV.
| were working. |
you/ we/ they |
was working. |
I/ he/ she/ it |
+ |
| weren't working. |
you/ we/ they |
wasn't working. |
I/ he/ she/ it |
- |
| Yes, he was. / No, he wasn't. |
Was he working? |
(?) (+) (-) |
| Yes, they were. / No, they weren't. |
Were they working? |
• برای بیان کاری که به طور مستمر در زمان مشخصی در گذشته انجام گرفته است، از گذشته استمراری استفاده میکنیم.
• اغلب اوقات برای بیان موقعیتی در ابتدای قصه یا داستان از این زمان استفاده میکنیم.
گذشته ساده یا گذشته استمراری
I was working in my office when the boss walked in.
I was having lunch when my sister arrived.
• از زمان گذشته ساده برای بیان کاری که در گذشته به پایان رسیده است استفاده میکنیم.
• از گذشته استمراری برای بیان کاری که همزمان یا قبل از کاری در حال انجام است که در زمان گذشته ساده اتفاق افتاده است.
زمان گذشته کامل
(+) When I woke up the yard was all white.
It had snowed during the night.
I suddenly realized that I'd left my cell phone in the taxi.
(-) We got the home just in time—the game hadn't started.
When she got to class, she realized that she hadn't brought her book.
(?) A: I went to new York City last weekend. I really loved it.
B: Had you been there before?
A: no, I hadn't.
• هرگاه بخواهیم در باره ی کاری در گذشته صحبت کنیم وهمچنین بخواهیم در باره ی کاری صحبت کنیم که در زمان عقب تری صورت گرفته است، از گذشته کامل استفاده می کنیم:
When I woke up the yard was all white. It had snowed during the night. = it snowed before I woke up.
• زمان گذشته کامل به این صورت ساخته می شود: had/ hadn’t+ past participant .
• شکل گذشته کامل برای تمام اشخاص یکسان است.
• had بعضی اوقات به صورت مختصر(‘d) به کار می رود.
had or would
حواستان باشد ‘d هم می تواند مخفف had باشد و هم مخفف would:
I didn’t know that you’d found a new job. (‘d= had)
If you went by taxi, you’d get there more quickly. (‘d= would)
ترجمه شده از 2 American-English File Student Book
رجوع شود به دروس گذشته ساده و حال کامل.
دوره زمان‌های حال، گذشته و آینده (Will/ won't (Predictions
A: I'm seeing Jane at six. B: she'll be late.
The movie's in French. We won't understand anything.
It's a great book. I'm sure you'll like it.
I don't think it'll rain tomorrow.
| (-) |
(+) |
| won't be late. |
I/ you/ he/ she
It/ we they |
'll be late. |
I/ you/ he/ she
It/ we/ they |
شکل مخفف: 'll= will, won't= will not
| (-) |
(+) |
(?) |
| won't. |
/I/you/
/he/ she/ it/
/we/ they/
|
No, |
will |
/I/you/
/he/ she/ it/
/we/ they/
|
Yes, |
?be late |
/I/you/
/he/ she/ it/
/we/ they/
|
Will |
• اغلب از will/ won't+ base form برای پیش‌بینی در مورد آینده استفاده میکنیم. مثلاً برای چیزهایی که در مورد آینده فکر میکنیم، حدس می‌زنیم و یا می‌دانیم.
• اغلب از I think/ I don't think+ will استفاده میکنیم:
I think he'll fail the exam. I don't think he'll pass the exam. NOT I think he won't pass.
be going to for prediction
همچنین می‌توانیم از be going to برای پیش‌بینی چیزی که می‌دانیم یا می‌توانیم بفهمیم که اتفاق می‌افتد، استفاده میکنیم:
Look at the clouds. It's going to rain.
They're playing very well. I'm sure they're going to win.
(Will/ won't (decisions, offers, promises
Decisions
I won't stay for dinner. I think I'll go home early.
Offers
I'll help you with your homework. I'll open the door for you.
promises
I'll always love you. I won't tell anybody.
دوره زمان‌های حال، گذشته و آینده
| Use |
Example |
Tense |
| کارهایی که همیشه و به طور معمول اتفاق می‌افتند. |
I live downtown.
She doesn't smoke. |
Simple Present |
| چیزهایی که در حال حاضر یا آینده‌ی نزدیک اتفاق می‌افتند. |
He's looking for a new job. |
Present Continuous |
| چیزهایی که برای آینده ترتیب داده‌ایم. |
I'm leaving tomorrow. |
| کارهایی که در گذشته به پایان رسیده‌اند. |
We saw a good movie last night.
We didn't do anything yesterday. |
Simple Past |
| کارهایی که در زمانی در گذشته در حال انجام بوده‌اند. |
He was working in Chiang Mai.
What were you doing at 7:00. |
Past Continuous |
| برنامه‌های آینده |
I'm going to see Tom tonight. |
Be going to+ Base form |
| پیش‌بینی‌هایی که از آن‌ها اطلاع داریم و یا از روی شواهد می‌فهمیم که اتفاق خواهند افتاد. |
Look! It's going to rain. |
| پیش‌بینی |
You'll love new York. |
will/ won't+ base form |
| تصمیمات فوری |
I'll call her later. |
| پیشنهاد |
I'll help you. |
| قول‌ها |
I'll pay you back tomorrow. |
| کارهایی که اخیراً به اتمام رسیده‌اند (زمان آن‌ها بیان نمی‌شود). |
I've finished the book. |
Present Perfect |
| تجربیات گذشته |
Have you ever been
to Iran? |