آیا پسر شما هنوز به شما می‌چسبد؟ او نمی‌تواند هیچ کاری را انجام دهد مگر این‌که شما در کنارش باشید؟ پس به نظر می‌رسد که او جسارت و اعتماد به نفس ندارد. در این مقاله راه های کمک به استقلال کودکان ارائه می‌گردد تا بتواند استقلال خود را بالا ببرد.
مترجم: رؤیا کریمی جنابی
راه حل، اعتماد است
استقلال چیزی فراتر از بزرگ شدن است. استقلال به معنای داشتن اعتماد به نفس برای انجام کارها و وابسته نبودن به دیگران، توانائی فکر کردن و انجام کارها توسط خودتان است. کودک با مستقل شدن و جدا شدن از والدین خود می‌تواند اعتماد به نفس خود را با ایجاد یک زندگی درونی با ثبات و با ارزش بالا ببرد. این کار می‌تواند از کسالت و خستگی جلوگیری کند و همچنین می‌تواند او را از شر وابستگی به دیگران خلاص کند. با کمک به بالا بردن استقلال کودکتان، نشان می‌دهید که به او اعتماد دارید. به او نشان می‌دهید که به پیشرفت‌های او افتخار می‌کنید. این کار همچنین به این معناست که به او اجازه می‌دهید تا ضمن آن که تحت حمایت شماست، آزادی خود را بیازماید. البته منظور حمایت بیش از اندازه نیست. والدین اغلب کارهای فرزندان خود را انجام می‌دهند، چون می‌خواهند به آن‌ها کمک کنند، کارها سریع‌تر انجام شود یا برای این‌که تصورمی کنند کودکشان به تنهایی نمی‌تواند از عهده‌ی آن کار برآید. چندین بار بند کفش‌های کودک خود را بسته‌اید؟ یا کتش را در کمد آویزان کرده‌اید؟ بدون آن که از او بخواهید که خودش این کارها را انجام دهد؟ رایج‌ترین دلیلی که والدین برای این کار ارائه می‌دهند، این است که با این روش، کارها سریع‌تر انجام می‌شود! حتماً همین طور است، اما با انجام هر کاری برای کودکتان، او را به داشتن ابتکار عمل تشویق نمی‌کنید؛ و بیشتر اوقات، مانع تشویق او به کارهایی که قادر به انجام آنهاست، می‌شوید.
برنامه‌ی روزانه‌ی کوچکی برای او
یکی دیگر از راه های کمک به استقلال کودکان این است که برایش وظایف کوچکی که باید انجام دهد، در نظر بگیرید، مثال: درست کردن رختخوابش، مسواک زدن دندان‌هایش، لباس پوشیدن و غیره. اگر انجام این کارها را فراموش کرد، خودتان به او یادآوری کنید؛ اما به او اجازه دهید، خودش آن‌ها را انجام دهد.
" خودت می‌توانی آن را انجام دهی "
سعی کنید به جای آن که هر کاری را برای فرزندتان انجام دهید، این عبارت کوتاه را به کار برید. این عبارت کلیدی برای لحظاتی مانند این: " مامان یک دایناسور برایم بکش "، " لطفاً آب میوه‌ی من را باز کن "، " توی درست کردن پازلم به من کمک کن " و...می‌تواند خیلی مفید باشد. منظور این نیست که فرزند خود را در کارهایش رها کنید بلکه منظور این است که به او نشان دهید که او می‌تواند کارهایی را بدون کمک شما انجام دهد در حالی که می‌داند شما نزدیک او هستید.
یک کابینت، یک دستمال گردگیری و یک جارو مختص او
برای آن که فرزند خود را تشویق کنید که در کارهای خانه به شما کمک کند، خانه‌ی خود را طوری مرتب کنید که او راحت‌تر بتواند به شما کمک کند. در آشپزخانه، کابینتی را مناسب قد او در نظر بگیرید و در آن ظروف آشپزخانه، لیوان‌ها، کاسه‌ها و بشقاب‌ها را قرار دهید. کودک شما در این صورت می‌تواند در چیدن میز به شما کمک کند، ماشین ظرف‌شویی را خالی کند، اسنک آماده کند یا کارهایی از این دست انجام دهد.
آرام باشید!
آیا همیشه به خاطر زمان نگران هستید؟ آیا نگران ریخت و پاش و کثیف کاری هستید؟ یاد بگیرید که آرام باشید و به کودک خود اجازه دهید که تجربیات خود را داشته باشد. یکی از کارهایی که مانع از سوق دادن فرزندان به راه های کمک به استقلال کودکان است، بکن نکن های وسواس گونه و وحشت از ریخت و پاش است.
چالش را دوست داریم!
به منظور برانگیختن میل کودک خود برای آزمودن یک چیز تازه و افتخار کردن به پیشرفت او، سعی کنید هر روز او را با چالش کوچک تازه‌ای روبرو کنید. مثلاً از او بخواهید خودش توی لیوان شیر بریزد، بدون آن که آن را بریزد و یا خودش بند کفش‌هایش را ببندد.
ایده‌های او را تشویق کنید
سعی نکنید مزاحم خلاقیت کودک خود شوید یا ایده‌هایش را نادیده بگیرید. چون ممکن است نسبت به ابتکار عمل بی‌میل شود. کودک خود را تشویق کنید که ریسک‌های کوچکی را انجام دهد. چیزهای جدید را امتحان کند یا روش‌های خود را تغییر دهد. شما راهنمای او برای رسیدن به پیروزی هستید. شکست هم باید برایش قابل درک باشد به عنوان درس زندگی یا چالش جدیدی که باید بر آن غلبه کند.
به کودک خود بیاموزید که مسئولیت پذیر باشد
حتی اگر فرزند شما خیلی کوچک باشد، به این معنا نیست که نمی‌تواند مسئولیت کارهای بخصوصی را بر عهده بگیرد. کارهایی مثل غذا دادن به حیوان خانگی، توزیع پاکت‌های پستی و غیره. ممکن است شما این کارها را به عنوان کارهای خانه تصور کنید اما برای کودک شما، یک مزیت محسوب می‌شود و نشانه‌ای از اعتماد شما به اوست.
روش‌هایی که به ضرر احساس استقلال کودک شماست
• حمایت زیاد از کودکتان
• تکرار مداوم دستورات
• شرکت مداوم در فعالیت‌های فوق‌برنامه‌ی او
• نظارت مداوم بر فعالیت‌های گروهی او
• مشکل داشتن با این موضوع که کودکتان به شیوه‌ی خود کارها را انجام دهد
• تمایل به حل مشکلات بین کودکانتان توسط خودتان
• نگرانی، هنگامی که فرزندتان در کنار شما نیست