آیا به تازگی تشخیص داده شده که کودک شما در یادگیری ناتوانی دارد؟ آیا فوراً در مورد اینکه کودک‌تان چطور از عهده مدرسه برمی‌آید، نگران شدید؟ کاملاً طبیعی است که بهترین‌ها را برای فرزندتان بخواهید. با اینکه این مسئله مهم است، اما هدف نهایی نیست.
کمک به کودکان ناتوان در یادگیری، باعث ایجاد یک زندگی شاد و رضایت‌بخش است. با تشویق و حمایت درست، کودک شما می‌تواند در خود اعتمادبهنفس ایجاد کند.
نویسندگان: .Gina Kemp, M.A., Melinda Smith, M.A., and Jeanne Segal, Ph.D
مترجم: رؤیا کریمی جنابی
مواجهه با اختلال کودکان ناتوان در یادگیری
همه‌ی بچه‌ها به عشق، تشویق و حمایت نیاز دارند. اما برای بچه‌هایی که اختلال در یادگیری دارند، چنین تقویت‌های مثبتی می‌تواند اعتمادبهنفس بالایی ایجاد کند. آن‌ها را مصمم می‌کند که به راه‌شان ادامه دهند, حتی اگر دشوار باشد. در جستجو برای یافتن راه‌های کمک به این کودکان، به یاد داشته باشید. راه‌هایی را بیابید که به آن‌ها کمک کند تا به خودشان کمک کنند.
کار شما به‌عنوان والدین درمان ناتوانی در یادگیری نیست. بلکه ارائه‌ی ابزارهای احساسی و اجتماعی به کودک‌تان است که با بهره‌گیری از آن‌ها بتواند بر چالش‌ها غلبه کند. در دراز مدت مواجهه و غلبه بر چالشی مثل اختلال در یادگیری می‌تواند به کودک‌تان کمک کند که قوی‌تر و انعطاف‌پذیرتر شود. یک روش خوب، مشکلات مرتبط با ناتوانی یادگیری را حل نمی‌کند بلکه به فرزند شما امید و اعتمادبهنفس می‌دهد. در نتیجه آن کودک می‌تواند درک کند که همه چیز خوب خواهد شد و سرانجام موفق خواهد شد.
راهکارهای کمک به کودکان ناتوان در یادگیری
همه چیز را مدنظر داشته باشید؛ مشکل ناتوانی در یادگیری حل نشدنی نیست. به یاد داشته باشید که هرکسی ممکن است با مانع روبرو شود.
این بستگی به شما دارد که به‌عنوان پدر و مادر، چگونه در امر کمک به کودکان ناتوان در یادگیری اقدام کنید. به فرزند خود یاد دهید که چگونه با موانع روبرو شود بدون آن‌که سردرگم شود یا اشتیاقش را از دست دهد. نگذارید امتحانات، بوروکراسی مدارس و کاغذ بازی‌های بی‌پایان شما را از آنچه واقعاً مهم است منحرف کند. مهم حمایت کامل عاطفی و اخلاقی از فرزندتان است.
کارشناس خود باشید
تحقیقات خود را انجام دهید و از پیشرفت‌های جدید در ارتباط با برنامه‌ها، درمان‌ها و تکنیک‌های آموزشی "ناتوانی در یادگیری" با خبر باشید. اوایل ممکن است وسوسه شوید برای یافتن راه‌حل به دیگران (معلم‌ها، درمانگرها و پزشکان) متکی باشید. اما شما بهترین کارشناس فرزندتان هستید. پس دست‌به‌کار شوید و به دنبال ابزاری باشید که فرزندتان برای یادگیری نیازمند است.
حامی کودک خود باشید
شما ممکن است بارها و بارها برای کمک خاص برای فرزندتان مجبور به صحبت باشید. نقش خود را به عنوان والدین پویا بپذیرید و روی مهارت‌های ارتباطی خودکار کنید. گاهی اوقات ممکن است دلسرد شوید اما با آرام, منطقی و محکم بودن می‌توانید تفاوت بزرگی برای فرزند خود ایجاد کنید.
تأثیر شما بر دیگران ارجحیت دارد
فرزند شما راهنمایی‌های شما را دنبال می‌کند. اگر با خوش‌بینی، سخت‌کوشی و شوخ‌طبعی با چالش‌های یادگیری روبرو شوید. کودک شما دیدگاه شما را قبول می‌کند یا حداقل مشکلات را به‌عنوان یک دست‌انداز و نه به‌عنوان یک مانع بزرگ می‌بیند. انرژی خود را روی یادگیری چیزهایی متمرکز کنید که به فرزندتان کمک می‌کند و آن را به بهترین نحو انجام دهید.
به‌جای تمرکز روی ناتوانی‌ها روی توانایی‌ها تمرکز کنید
کودک شما با اختلال در یادگیری معرفی نمی‌شود. اختلال در یادگیری یک نقطه ضعف را نشان می‌دهد، اما نقاط قوت زیادی وجود دارد. روی استعدادهای فرزندتان تمرکز کنید. زندگی و برنامه‌های فرزند شما نباید حول ناتوانی‌اش در یادگیری بچرخد. فعالیت‌هایی که در آن‌ها سرآمد است را پرورش دهید و زمان زیادی را به آن‌ها اختصاص دهید.
راهکارهای کمک به کودکان دارای اختلال یادگیری
انواع مختلف اختلالات یادگیری و نشانه‌های آن را بشناسید. در این‌صورت می‌توانید چالش‌های به‌خصوصی که فرزندتان با آن‌ها روبه‌رو خواهد شد را کشف کنید. همچنین یک برنامه‌ی درمانی مناسب برایش پیدا کنید.
راهکار اول
مسئولیت تحصیل کودک‌تان را بر عهده بگیرید
در این دوره‌ای که درآمدها پائین و مدارس بودجه ناکافی دارند، نقش شما در آموزش فرزندتان از همیشه مهم‌تر است. نباید کنار بنشینید و منتظر باشید کس دیگری مسئولیت فراهم کردن ابزارهای یادگیری کودک‌تان را بر عهده بگیرد. شما می‌توانید و باید نقش فعالی در آموزش کودک‌تان داشته باشید.
اگر نیاز تحصیلی مشخصی وجود داشته باشد، مدرسه ملزم به ایجاد برنامه‌ی تحصیلی انفرادی (IEP) می‌باشد. از لحاظ تحصیلی فایده داردu اما لزوماً یادگیری کودک را افزایش نمی‌دهد. ایجاد این استاندارد آموزشی ممکن است، البته برای والدینی که شرایط بهتری را برای فرزندشان می‌خواهند.
آگاهی از قوانین خاص آموزشی و راهنمای خدمات مدرسه، به شما کمک می‌کند. بتوانید بهترین وجه از فرزندتان در مدرسه حمایت کنید. فرزند شما شایسته‌ی انواع خدمات حمایتی و کمک‌های فراوان می‌باشد. اما مدرسه ممکن است هیچ یک را در اختیارش قرار ندهد مگر آن‌که شما بخواهید.
راهکارهایی برای ارتباط با مدرسه‌ی فرزندتان
اگر فقط به‌طور شفاهی حامی فرزندتان باشید، دچار مشکل خواهید شد. شما برای آموزش مناسب فرزندتان به ارتباطات بالاتر، مهارت‌های مذاکره و اعتمادبهنفس لازم برای دفاع از حقوق فرزندتان نیاز دارید.
اهداف خود را مشخص کنید
قبل از جلسات، آنچه را که می‌خواهید انجام دهید را بنویسید. مشخص کنید که مهم‌ترین موضوع چیست و در چه موردی می‌خواهید مذاکره کنید.
شنونده‌ی خوبی باشید
بگذارید مسئولین مدرسه نظرات خود را شرح دهند. اگر کسی چیزی گفت که متوجه نشدید، توضیح بیشتر بخواهید. «چیزی که شما گفتید این است ...» این می‌تواند به درک متقابل کمک کند.
راه‌حل‌های جدید ارائه دهید
شما امتیاز این را دارید که بخشی از آن سیستم نیستید, پس می‌توانید نظرات جدیدی داشته باشید. تحقیقات خود را انجام دهید و دنبال مثال‌هایی بگردید که مدارس دیگر انجام داده‌اند.
تمرکز داشته باشید
سیستم مدرسه با کودکان زیادی سر و کار دارد، اما شما فقط در رابطه با فرزند خودتان هستید. کاری کنید که تمرکز جلسه روی فرزند شما باشد. مکرراً نام فرزند خود را ببرید، از کلی‌گویی پرهیز کنید و خود را برای بحث و جدل‌های بزرگ‌تر مشتاق نگه دارید.
آرام، مثبت و خونسرد باشید
با تصور اینکه همه می‌خواهند به شما کمک کنند به جلسه بروید. اگر حرف متأسف کننده‌ای گفتید به‌سادگی عذرخواهی کنید و دوباره بحث را سر و سامان بدهید.
به زودی تسلیم نشوید
اگر از پاسخ مدرسه راضی نبودید، دوباره تلاش کنید.
شناخت محدودیت‌های سیستم مدرسه
بعضی اوقات والدین دچار اشتباه می‌شوند. همه‌ی وقت و انرژی خود را به‌عنوان تنها راه حل برای فرزندشان، صرف مدرسه می‌کنند. بهتر است بدانید شرایط مدرسه شاید هیچ وقت برای فرزند شما عالی نباشد. مقررات زیاد و بودجه‌ی ناکافی حاکی از آن است که خدمات و کمک‌هایی که فرزند شما می‌گیرد. ممکن است, همان نباشد که شما پیش‌بینی می‌کردید. این مسئله ممکن است سبب استرس، عصبانیت و ناامیدی شما شود.
سعی کنید بفهمید که مدرسه فقط یک قسمت از راه حل مشکل کودک شماست, پس استرس خود را پشت سر بگذارید. روش شما (برای حمایت، تشویق و خوش‌بینی) طولانی‌ترین اثر را بر فرزندتان دارد.
راهکار دوم
مشخص کنید که فرزندتان چگونه بهتر یاد می‌گیرد
هرکسی چه ناتوان در یادگیری باشد و چه نباشد، روش خاص خود را برای یادگیری دارد. بعضی افراد با دیدن یا خواندن بهتر یاد می‌گیرند و بعضی با گوش کردن و برخی دیگر با عمل کردن. شما می‌توانید با شناخت روش اولیه‌ی یادگیری کودک ناتوان در یادگیری، به او کمک کنید.
فرزند شما چگونه یاد می‌گیرد؟ دیدن، شنیدن یا کارهای عملی؟ زمانی‌که بفهمید کودک شما از چه روشی بهتر یاد می‌گیرد. می‌توانید برای اطمینان از روش یادگیری که در مدرسه و خانه به‌کار می‌رود قدم بردارید. فهرست زیر به شما کمک می‌کند تا روش یادگیری فرزندتان را مشخص کنید.
آیا سبک یادگیری فرزند شما دیداری است؟
اگر چنین باشد، کودک شما بیشتر با دیدن یا خواندن یاد می‌گیرد. باید درس و امتحان به‌صورت تصویری و نه شفاهی باشد. یادداشت‌های نوشتاری، دستورالعمل‌ها، نمودارها، جداول، نقشه‌ها و تصاویر می‌تواند مفید باشد. ممکن است نقاشی، خواندن و نوشتن را دوست داشته باشد و همینطور ممکن است هجی کردنش خوب باشد.
آیا سبک یادگیری فرزند شما شنیداری است؟
اگر چنین باشد، با گوش کردن بهتر یاد می‌گیرد. در محیط‌هایی که یک نفر سخنرانی می‌کند بهتر یاد می‌گیرد. همچنین در گزارش‌ها و امتحان‌های شفاهی خوب است. بحث‌های کلاسی، دستورالعمل‌های شفاهی و مطالعه‌ی گروهی می‌تواند مفید باشد. ممکن است به موزیک، زبان‌ها و اجرا روی صحنه علاقه‌مند باشد.
آیا سبک یادگیری فرزند شما عملی است؟
اگر چنین باشد، از طریق کارهای عملی و حرکتی بهتر یاد می‌گیرد. با حرکت کردن، لمس کردن، کشف کردن و خلق کردن بهتر یاد می‌گیرد. کارهای دستی، کلاس‌های آزمایشگاهی، ابزارهای کمک‌آموزشی، نمایش‌های طنز و اردوها می‌تواند مفید باشد. ممکن است ورزش، نمایش، رقص، ورزش‌های رزمی و کارهای هنری را دوست داشته باشد.
مطالعه‌ی راهکارها برای گروه‌های مختلف یادگیری:
راهکارهای مناسب برای گروه دیداری
از کتاب، ویدیو، کامپیوتر، ابزار کمکی دیداری و فلش کارت استفاده کنید. یادداشت‌های دسته‌بندی شده و با رنگ‌های مختلف نوشته شده و با ماژیک علامت‌گذاری شده استفاده کنید. همچنین, خلاصه، نمودار و فهرست استفاده کنید. از نقاشی و تصاویر (خصوصاً رنگی) استفاده کنید. در کلاس هم از یادداشت‌های خلاصه استفاده کنید.
راهکارهای مناسب برای گروه شنیداری
مواد درسی و یادداشت‌ها را بلند بخوانید. برای حفظ کردن، از لغات در ارتباط با هم و تکرار شفاهی استفاده کنید. همینطور روش مطالعه‌ی گروهی و بحث کردن استفاده کنید. از طریق نوار یا وسایل ضبط دیگر برای گوش دادن به کتاب‌ها استفاده کنید. یک دستگاه ضبط صوت برای دوباره گوش کردن درس‌ها استفاده کنید.
راهکارهای مناسب برای گروه عملی
از دست‌ها استفاده کنید. آزمایش انجام دهید و به اردو بروید. ابزارهای یادگیری عملی مثل نقش بازی کردن و مدل‌سازی استفاده کنید. در گروه‌های کوچک درس بخوانید و در خلال آن چند‌بار استراحت کنید. بازی‌های تقویت حافظه و فلش کارت استفاده کنید و به همراه موزیک درس بخوانید.
راهکار سوم
به‌جای موفقیت در مدرسه به موفقیت در زندگی فکر کنید
موفقیت برای افراد مختلف تعریف‌های متفاوتی دارد. اما امیدها و آرزوهای شما برای فرزندتان شاید فراتر از یک کارنامه‌ی تحصیلی خوب باشد. شاید آرزو داشته باشید آینده‌ی فرزندتان شامل یک شغل خوب و روابط رضایت‌بخش باشد. مثلاً یک خانواده‌ی خوب و احساس رضایت خاطر داشته باشد.
نکته اینجاست که موفقیت در زندگی (چیزی فراتر از موفقیت در مدرسه) به تحصیلات بستگی ندارد. بلکه به رضایت‌مندی از خود، توان درخواست کمک و کمک کردن به دیگران بستگی دارد. همچنین اراده‌ی ادامه‌ی تلاش علی‌رغم وجود مشکلات، توان برقراری روابط سالم با دیگران نیز مهم هستند. سایر خصیصه‌هایی که به راحتی نمی‌توان آن‌ها را مثل نمرات درسی اندازه گرفت نیز اهمیت دارند.
تحقیقی که به مدت بیست سال بچه‌های دچار اختلال یادگیری را تا بزرگ‌سالی مورد مطالعه قرار داد. شش نوع موفقیت در زندگی را به‌عنوان نتیجه‌گیری مشخص کرد که به شرح ذیل می‌باشد:
ناتوانی در یادگیری و موفقیت نوع یک
خودآگاهی و اعتماد به نفس برای بچه‌های دارای اختلال یادگیری، خودآگاهی (شناخت نقاط ضعف و قوت خود و شناخت استعدادهای خاص) و اعتماد به نفس بسیار حائز اهمیت است. درگیری‌ها در کلاس ممکن است سبب شود تا کودکان در مورد توانایی‌های خود شک کنند یا توان‌شان زیر سؤال برود. از کودک‌تان بخواهید تا فهرستی از نقاط ضعف و قوت خود تهیه کند. در مورد نقاط ضعف و قوت خود با او صحبت کنید.
کودک‌تان را تشویق کنید تا با بزرگ‌سالانی که اختلال یادگیری دارند صحبت کند. از آن‌ها در مورد چالش‌ها و همینطور توانایی‌های آن‌ها سؤال کند. با کودک‌تان روی فعالیت‌هایی کار کنید که در توان اوست. این‌کار سبب ایجاد احساس موفقیت و لیاقت در او می‌شود. به کودک‌تان کمک کنید تا توانایی‌ها و امیال خود را پرورش دهد. احساس تمایل و مهارت دریک حوزه ممکن است الهام‌بخش تلاش سخت در سایر حوزه‌ها باشد.
ناتوانی در یادگیری و موفقیت نوع دو
فعال بودن
کسی که فعال است توانایی تصمیم‌گیری و اقدام برای حل مشکلات یا رسیدن به اهداف را دارد. اما برای اشخاص ناتوان در یادگیری، فعال بودن شامل خودحمایتی (برای مثال درخواست صندلی در ردیف جلوی کلاس) هم هست. همچنین مسئولیت انتخاب‌ها را بر عهده گرفتن.
در مورد حل مشکلات با کودک‌تان صحبت کنید. تجربه‌ی خودتان در برخورد با مشکلات‌تان در زندگی را با او به اشتراک بگذارید. از او بپرسید چگونه با مشکلات مواجه می‌شود. مشکلات در او چه احساسی ایجاد می‌کنند؟ چطور تصمیم می‌گیرد که چه‌کاری باید انجام دهد؟
اگر فرزندتان برای انتخاب یا عمل کردن مردد است. سعی کنید, موقعیت‌های مطمئنی ایجاد کنید تا خودش اوضاع را خوب بررسی کند. مثل انتخاب غذا برای شام یا پیدا کردن راه‌حل برای مشکل برنامه‌ریزی موارد خوبی هستند.
ناتوانی در یادگیری و موفقیت نوع سه
استقامت
استقامت یعنی راندن رو به جلو بدون توجه به شکست‌ها و چالش‌ها، یعنی انعطاف‌پذیری برای تغییر برنامه‌ها هنگامی‌که جواب نمی‌دهد. کودکان (بزرگ‌سالان) دارای اختلال در یادگیری ممکن است. به خاطر ناتوانی‌شان نیاز داشته باشند بیشتر و به مدت طولانی‌تری تلاش کنند.
با کودک خود درباره‌ی دفعاتی‌که استقامت کرده صحبت کنید و اینکه چرا راه‌ش را ادامه داده؟ داستان‌هایی را با او به اشتراک بگذارید در مورد مواقعی که تسلیم نشدید. در مورد معنای ادامه‌ی راه حتی اگر سخت باشد، با او صحبت کنید. در مورد پاداش‌های کار سخت و فرصت‌هایی که با تسلیم شدن از دست می‌روند، صحبت کنید. وقتی کودک‌تان سخت کار می‌کند اما به هدفش نمی‌رسد، از امکانات دیگر برای جلو رفتن با او صحبت کنید.
ناتوانی در یادگیری و موفقیت نوع چهار
توانایی تنظیم اهداف
توانایی تنظیم اهداف قابل‌دسترسی و واقع بینانه، مهارتی حیاتی برای موفقیت در زندگی است. همچنین انعطاف‌پذیری در تنظیم اهداف بر اساس تغییر شرایط، محدودیت‌ها یا چالش‌ها نیز جزء این مهارت است. به کودک‌تان کمک کنید تا چند هدف کوتاه مدت یا دراز مدت خود را نوشته و مراحل و زمان رسیدن به آن‌ها را یادداشت کند.
هرچند وقت یک‌بار در مورد پیشرفت‌ش با او صحبت کنید. اگر لازم بود اهداف را تنظیم کنید. در مورد اهداف کوتاه و بلند مدت خود و آنچه به هنگام مواجهه با موانع انجام می‌دهید، با او صحبت کنید. وقتی به یکی از اهداف‌ش می‌رسد با هم جشن بگیرید. اگر هدف مشخص‌شده سخت باشد. به او بگویید که چرا و چگونه می‌تواند برنامه‌ها و اهداف خود را طوری تنظیم کند که امکان‌پذیر شوند.
ناتوانی در یادگیری و موفقیت نوع پنج
دانستن چگونگی دریافت کمک
سیستم‌های حمایتی پرقدرت برای افراد ناتوان در یادگیری کلیدی هستند. افراد موفق در صورت نیاز، توانایی درخواست کمک را دارند. آن‌ها همچنین برای حمایت دیگران دست به کار می‌شوند. به کودک خود کمک کنید تا روابط خوبی را با دیگران ایجاد کند. الگوی دوست یا فامیل خوب بودن را به او نشان دهید تا فرزندتان درک کند که کمک و حمایت دیگران چه معنایی دارد.
در موقعیت‌های خانوادگی به او نشان دهید که چگونه درخواست کمک کند. مثال‌هایی از افراد نیازمند به کمک را به او نشان دهید. اینکه آن شخص چگونه درخواست کمک کرد و چرا این درخواست برایش خوب بود. سناریوهایی برایش ایجاد کنید که در آن نقش کسی را داشته باشد که درخواست کمک دارد.
ناتوانی در یادگیری و موفقیت نوع شش
توانایی کنترل استرس
اگر کودکان دارای اختلال یادگیری، بیاموزند که چگونه استرس را کنترل و خود را آرام کنند. خیلی بهتر می‌توانند بر مشکلات غلبه کنند. از کلمات برای مشخص کردن احساسات استفاده کنید؛ و به کودک خود کمک کنید تا احساسات بخصوص را بشناسد. بپرسید با چه واژه‌هایی می‌تواند استرس را توصیف کند.
آیا او می‌تواند تشخیص دهد که چه زمانی در استرس قرار دارد؟ فرزند خود را تشویق کنید تا فعالیت‌هایی که باعث کاهش استرس می‌شود را بشناسد و در آن‌ها شرکت کند. فعالیت‌هایی مثل ورزش، بازی، موزیک یا نوشتن در یک نشریه. بخواهید فعالیت‌ها و موقعیت‌های استرس‌زا را تشریح کند. سناریوهای استرس‌زا را تحلیل کنید و در مورد سردرگمی ناشی از استرس و ناامیدی ناشی از آن صحبت کنید.
تشخیص استرس در فرزندتان
آگاهی از راه‌های مختلفی که استرس خود را نمایان می‌سازد، حائز اهمیت است. وقتی فرزندتان در استرس قرار دارد، ممکن است رفتاری متفاوت با شما بروز دهد. برخی نشانه‌های استرس مشخص‌تر هستند مثل اضطراب، مشکل در خواب و نگرانی‌هایی که تمام نمی‌شوند.
اما برخی افراد که شامل کودکان هم می‌شود. وقتی در استرس قرار می‌گیرند: یا متوقف می‌شوند یا گوشه‌گیر می‌شوند و یا عقب‌نشینی می‌کنند. مشاهده‌ی این نشانه‌ها کار ساده‌ای است. به‌دنبال رفتارهایی باشید که خارج از معمول است.
راهکار چهارم
بر روی عادات و روش زندگی سالم تأکید کنید
عقل سلیم می‌گوید یادگیری همان‌قدر که شامل مغز می‌شود، شامل بدن هم می‌شود. اما عادات غذایی، خواب و ورزش فرزند شما ممکن است خیلی مهم‌تر از آن چیزی باشد که شما فکرش را می‌کنید. اگر کودکان ناتوان در یادگیری درست غذا بخورند و ورزش و خواب کافی داشته باشند، بهتر می‌توانند تمرکز کنند و می‌توانند سخت‌تر کار کنند.
ورزش
ورزش فقط برای بدن خوب نیست بلکه برای فکر هم مفید است. ورزش منظم، تغییر بزرگی در حس و حال، انرژی و نظم فکری ایجاد می‌کند. کودک ناتوان در یادگیری خود را تشویق کنید تا در فضای بیرون حرکت و بازی کند. ورزش منظم نه تنها او را خسته نمی‌کند و باعث فراموشی درس‌ها نمی‌شود. همچنین به او کمک می‌کند تا در طول روز هوشیار و دقیق باشد. ورزش یک درمان مهم برای استرس و ناامیدی است.
خواب
کودک شما چه ناتوان در یادگیری باشد و چه نباشد. اگر خوب استراحت نکند در یادگیری دچار مشکل می‌شود. بچه‌ها نسبت به بزرگ‌ترها به خواب بیشتری نیاز دارند. به‌طور متوسط کودکان زیر سن مدرسه به یازده تا سیزده ساعت خواب نیاز دارند. بچه‌های ابتدایی به ده تا یازده ساعت خواب و نوجوانان به هشت و نیم تا ده ساعت خواب نیاز دارند.
می‌توانید با تعیین ساعت خواب، مطمئن شوید که کودک‌تان به اندازه‌ی کافی می‌خوابد. نوع نوری که از صفحات الکترونیک (کامپیوتر، تلویزیون، آی پد، آی پاد، ویدیوهای پرتابل و غیره) ساطع می‌شود. سبب فعال شدن مغز می‌شود. بنابراین شما می‌توانید حداقل یک یا دو ساعت قبل از خاموش کردن چراغ‌ها، این وسایل را خاموش کنید.
رژیم غذایی
یک رژیم غذایی مقوی و سالم می‌تواند به رشد و نمو کودک شما کمک کند. رژیم غذایی حاوی حبوبات، میوه، سبزیجات و پروتئین به بالا بردن تمرکز فکری کمک می‌کند. مطمئن شوید که کودک شما با صبحانه روزش را شروع می‌کند. فاصله‌ی بین وعده‌های غذایی‌اش از چهار ساعت بیشتر نشود. این سبب ثابت ماندن سطح انرژی او می‌گردد.
تشویق عادات سالم احساسی
همان‌طور که کودکان را به داشتن عادات جسمانی سالم تشویق می‌کنید. داشتن عادات احساسی سالم هم تشویق کنید. درست مثل شما، چالش‌های پیش رو ممکن است سبب ناامیدی آن‌ها نیز بشود. به کودکان دارای اختلال یادگیری، زمان بدهید تا عصبانیت، ناامیدی و احساس عدم موفقیت را ابراز کنند.
آنچه می‌خواهند بگویند، گوش کنید و فضا را برای ابراز احساس‌شان باز بگذارید. این به آن‌ها کمک خواهد کرد که با احساسات خود رابطه برقرار کنند. حتی بتوانند خود را آرام کنند و به احساسات‌شان نظم دهند.
راهکار پنجم
مواظب خودتان هم باشید
بعضی اوقات، سخت‌ترین کار برای والدین مواظبت از خودشان است. اما برای کمک به کودکان ناتوان در یادگیری نباید نیاز های خود را نادیده بگیرند. وقتی نیازهای خودتان را نادیده بگیرید، برآوردن نیازهای فرزندتان کار ساده‌ای است؛ اما اگر از خودتان مواظبت نکنید، در معرض خستگی مفرط قرار می‌گیرید.
خیلی مهم است که به نیازهای احساسی و جسمی خودتان اهمیت دهید. با این کار فرزندتان در محیطی سالم قرار خواهید داشت. اگر در استرس باشید، خسته باشید یا از نظر احساسی تهی باشید، نمی‌توانید به فرزند خود کمک کنید. در صورتی‌که شما آرام و متمرکز باشید. بهتر می‌توانید با کودک خود رابطه برقرار کنید؛ و به او کمک کنید که آرام و متمرکز باشد.
همسرتان، دوستان‌تان و اعضای خانواده‌تان می‌توانند یار مفیدی برای شما باشند. باید راهی برای شریک کردن آن‌ها بیابید. همینطور باید یاد بگیرید که در صورت نیاز درخواست کمک کنید.
راهکارهایی برای مواظبت از خود
راه‌های ارتباطی را باز بگذارید
راه‌های ارتباطی را با همسر، خانواده و دوستان خود باز بگذارید. هرگاه لازم بود از آن‌ها کمک بخواهید.
مواظب خودتان باشید
با تغذیه‌ی خوب، ورزش و استراحت کافی مواظب خود باشید.
از معلم‌ها، درمانگرها و معلم‌های خصوصی کمک بخواهید
هر زمان که برای مسئولیت‌های روزانه‌ی تحصیلی نیاز به کمک داشتید از آن‌ها کمک بخواهید.
یاد بگیرید چگونه در زندگی خود، استرس را کنترل کنید
در طول روز زمانی را برای استراحت اختصاص دهید و استرس خود را کاهش دهید.
صحبت با دوستان و خانواده‌ی کودک دارای اختلال در یادگیری
بعضی خانواده‌ها ناتوانی کودک خود را مانند یک راز نگاه می‌دارند. در صورتی‌که برای کمک به کودکان دارای اختلال یادگیری، شناخت نسبت به این افراد بسیار مهم است. در خوش بینانه‌ترین حالت، انگار آن را به چشم یک گناه یا مایه‌ی شرمندگی می‌دانند. غافل از اینکه ممکن است دوستان و فامیل شما فکر کنند, رفتارهای کودک شما ناشی از تنبلی یا بیش‌فعالی است. در صورتی‌که اگر آن‌ها بدانند که مشکل چیست، می‌توانند به پیشرفت فرزندتان کمک کنند.
در خانواده، خواهر و برادرهای دیگر ممکن است فکر کنند که کودک ناتوان در یادگیری بیشتر مورد توجه است. برای او نظم زیادی در نظر نمی‌گیرند. بین او و بقیه تبعیض قائل می‌شوند. حتی اگر بچه‌های دیگر شما بدانند که ناتوانی در یادگیری مشکلات خاصی به دنبال دارد. بازهم ممکن است دچار احساس حسادت و فراموش‌شدگی بشوند.
والدین می‌توانند این احساسات را کنترل کنند. باید به سایر کودکان اطمینان بدهند که آن‌ها را هم دوست دارند. سهیم کردن اعضای خانواده در کارهای روزانه‌ی کودک ناتوان در یادگیری بسیار تاثیرگذار است. همچنین کمک به انجام تکالیفش، به بقیه‌ی خواهرها و برادرهایش، اطمینان دهند که آن‌ها را هم دوست دارند.