روش های مختلف برقراری ارتباط بین انسان‌ها وجود دارد. بعضی افراد با نگاه کردن در چشم دیگران، بر زبان خود تأکید می‌کنند. بعضی دیگر با حرکات دست و برخی با استفاده از زبان بدن (body language)، مفاهیم را منتقل می‌کنند. کودکان هم خیلی پیش از آن‌که زبان باز کنند، با گریه با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند. کودکان ناشنوا با بستن چشم‌های خود، افراد دور و بر خود را نادیده می‌گیرند.
حتما صفحه آموزش زبان انگلیسی ما را اینجا مطالعه کنید.
مترجم: رؤیا کریمی جنابی
ارتباط برای تجربه‌ی انسان ضروری است، اما با وجود آن بازهم دچار سوءتفاهم می‌شویم. مردم هر کدام به شکل منحصر به فرد خود در طول روز، بارها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. پیام‌هایی که ما می‌فرستیم اغلب پیچیده هستند و خیلی راحت امکان دارد اشتباه برداشت شوند. هر شخصی به یک شکل ارتباط برقرار می‌کند، اما این پایان کار نیست و زبان انگلیسی هم از این قائده مستثنی نیست
آیا برقراری ارتباط مختص انسان است؟
انسان‌ها در قلمرو حیوانات، تنها کسانی نیستند که به روش‌های پیش بینی نشده‌ای خود را ابراز می‌کنند. زنبورها هم برای آن‌که منبع فراوان غذایی که پیدا کرده‌اند را به سایر زنبورهای کندو نشان دهند، راه متفاوتی دارند. آن‌ها می‌رقصند: رقصی در شانه‌ی عسل که مکان گل‌ها (و گرده‌ی گل‌ها) را به اطلاع بقیه‌ی زنبورهای کندو می‌رساند.
جهت‌یابی حرکات زنبور و تعداد حرکات او، مسافت گل‌ها از کندو و جهتی که زنبورها باید به طرف آن حرکت کنند تا بتوانند از منبع غذا استفاده کنند را نشان می‌دهد. دو نوع رقص وجود دارد که زنبورهای جوینده‌ی غذا، انجام می‌دهند: رقص دایره وار که در آن دور دایره‌ای کوچک حرکت می‌کنند (زمانی انجام می‌شود که منبع غذا نزدیک است) و رقص دم جنبانی که دقیقاً مسافت و جهت منبع غذا را نسبت به کندو توصیف می‌کند (زمانی انجام می‌شود که منبع غذا کمی دورتر است).
مانند انسان‌ها، زنبورهای مختلف به روش های مختلف برقراری ارتباط روی می آورند. پس هر رقصی منحصر به همان زنبوری است که آن را اجرا می‌کند و رقص‌ها بر اساس موقعیت‌هایی که در آن قرار می‌گیرند اجرا می‌شوند. مثلاً بعضی از زنبورهای عسل اروپایی رقص دم جنبانی را اجرا می‌کنند زمانی که منبع غذا بیش از صد متر دور است،
درحالی که بقیه مثل بعضی از زنبورهای هندی، این رقص را زمانی انجام می‌دهند که منبع غذا فقط چند متر آن طرف تر قرار دارد. هنگامی که سایر زنبورها به رقص نگاه می‌کنند، به آنچه آن زنبور می‌خواهد با حرکاتش بگوید، توجه می‌کنند، به گونه‌ای که آن‌ها می‌توانند بفهمند برای منبع بزرگ غذا باید به کجا بروند. ما می‌توانیم از زنبورها راهکارهایی درباره‌ی نحوه‌ی برقراری ارتباط خوب و به اشتراک گذاشتن اطلاعات با دیگران را یاد بگیریم.
برای ارتباط بهتر چه باید کرد؟
خوب گوش کنید
به مخاطب خود، دلیلی برای شنیدن حرف‌هایتان ارائه دهید. گوش کردن برای داشتن ارتباط مؤثر، بسیار مهم است. بدون این‌که بفهمیم واقعاً چه چیزی مورد مکالمه است، مانند کودک ناشنوایی هستیم که به راحتی چشم‌هایش را به‌عنوان اعتراض می‌بندد. بعضی‌اوقات خوب شنیدن خیلی مشکل است، خصوصاً وقتی سعی داریم روی شخصی یا پیامی تمرکز کنیم.
چیزی که ممکن است به ما کمک کند، تمرکز بر روی هدفمان است. به چشم‌های دیگران نگاه کنید و به آن‌ها نشان دهید که به حرفشان، توجه دارید. به‌جای آن‌که به این توجه کنید که پیام چگونه انتقال داده می‌شود، به آنچه گفته می‌شود، توجه کنید و تا جایی که امکان دارد از حواس‌پرتی پرهیز کنید. بسیاری از خردمندان توصیه کرده‌اند، به یک دلیل به ما دو گوش و یک زبان داده شده و آن این است که یادمان باشد هنگام مکالمه با دیگران، از آن‌ها متناسب با هم استفاده کنیم.
عکس العمل نشان دهید
عکس العمل نشان دهید، اما سعی نکنید مخاطبتان را از مشکلش نجات دهید. ما طی مکالمه، در مقایسه با زمانی که صرف تأیید صحبت‌های دیگران می‌کنیم، زمان کمتری را به گوش دادن به حرف‌های آن‌ها اختصاص می‌دهیم و به‌جای آن به راه‌های پاسخ دادن فکر می‌کنیم یا به دنبال راه‌هایی برای نجات شخص مقابل از یک مشکل هستیم.
ما می‌خواهیم مشکل را حل کنیم و سعی می‌کنیم سخن را با تحمیل راه حل‌های خودمان به شخص پایان دهیم، حال چه از ما درخواست کمک شده باشد و چه نشده باشد.
به‌جای راه حل‌های تکراری، چیز جدیدی را امتحان کنید:
به هرچه که می‌شنوید، پاسخ دهید. بگذارید آن شخص بفهمد که به حرفش گوش داده‌اید؛ اما سعی نکنید یک قهرمان باشید. به‌جای نجات او، با دقت به حرف‌هایش گوش کنید و بفهمید که چه می‌گوید. ازنشان دادن عکس العمل نترسید اما نصیحت خود را برای وقت دیگری نگه دارید.
اطلاعات مفید را به اشتراک بگذارید
یکی از روش های مختلف برقراری ارتباط این است که زمانی که برانگیخته می‌شوید واکنش مفید و صادقانه‌ای ارائه دهید. اطلاعات مفید را به اشتراک بگذارید اما اجازه ندهید تعصبات شخصی یا انگیزه‌های نهفته به مکالمه‌ی شما نفوذ کند. با این جمله شروع نکنید که احساس شما را درک می‌کنم، بیشتر مردم تا حدودی از این جمله آزرده خاطر می‌شوند و در خوش بینانه‌ترین حالت، جمله‌ای نظیر این نامناسب است.
همدردی را با همدلی مخلوط نکنید و با ادعای این‌که شما هم چنین تجربه‌ای داشته‌اید، تجربه‌ی شخص دیگری را کوچک جلوه ندهید. با دو گوش بشنوید و با یک زبان حرف بزنید. رقص ارتباط انسان‌ها با هم باید به دقت طراحی شود و وقتی خوب اجرا شود، همه‌ی ارتباطات بهبود می‌یابد. رقص ما نه تنها به ما اجازه می‌دهد تا اطلاعات را دقیق‌تر و مؤثرتر انتقال دهیم، بلکه به ما نشان می‌دهد که صادقانه به دیگران گوش کنیم و آن‌ها هم به ما گوش کنند. به ما کمک می‌کند تا اولین قدم‌ها را به سمت فهم بیشتر و رابطه‌ی بهبود یافته با افراد اطرافمان برداریم.