Aspect
حتما صفحه آموزش زبان انگلیسی ما را اینجا مطالعه کنید.
(ویژه مدرسین)
|
You'll never burn out!
Hiro is standing in the kitchen. He’s drinking a glass of water.
He is breathing heavily.
Hiro has been jogging because his friend Akiko told him he was unfit. ‘You haven’t taken any exercise for weeks,’ she said. ‘You’ve been getting up late, rushing to school and then going out at weekends, playing music. It’s not good for you.’ It was true! He had been working very hard and he hadn’t been getting enough sleep.
Last week, for example, he was teaching a lesson on the present perfect and his students just weren’t interested. They were looking bored and he couldn’t find a way of motivating them. When he left the class he just felt exhausted.
‘When this semester ends, I will have been a teacher for ten years,’ he told Akiko in the staff room after that lesson. ‘It feels like a long time. I don’t want to get teacher “burnout” like some of the older teachers.’
‘Don’t be silly, Hiro,’ Akiko told him. ‘You’ll never suffer from burnout. You’re a great teacher. We all have lessons which don’t work sometimes, but that doesn’t happen often with you ! You do need to do something to make yourself feel better!’ and that’s when she told him to take more exercise.
|
نویسنده: Jeremy Harmer
مترجم: یاسمین خوشه چین
نکته: تیترها و اعداد سبز رنگ (در حال حاضر در دست ترجمه است) نشانگر مباحث تدریس نشده‌ای هستند که برای مطالعه آن بخش‌ها، باید به مبحث مورد نظر رجوع شود.
همان‌طور که زمان فعل (Tense) به حالتی که فعل‌ها را استفاده می‌کنیم مربوط می‌شود بخش ۵ و قیود زمان Time Clause بیانگر این‌که درباره‌ی چه زمانی سخن می‌گوییم هستند، جوانب Aspect مربوط به زمانی می‌شود که فرد می‌خواهد شما از وضعیتی که مقصود صحبت او است، مطلع شوید. به‌طور مثال جملات زیر:
1.I teach.
2.I am teaching.
3.I had taught.
4.I had been teaching.
این جملات تماماً مربوط به زمان «حال» یا Present می‌شوند، اما در هرکدام از این جملات، مقصود فرد در حال صحبت، متفاوت با دیگری است. به ترتیب:
۱. اگر مقصود بیان کردن عاداتمان باشد
۲. اگر همواره در حال رخ دادن باشد
۳. اگر در گذشته به پایان رسیده باشد
۴. اگر در گذشته اتفاق افتاده باشد اما اثرات آن تا زمان حال وجود داشته باشد
و...
ساده و استمراری:
در داستان مرتبط با هیرو، تعدادی فعل استمراری و ساده وجود دارد. جمله .It feels like a long time در پاراگراف ۴ و .They all have lessons which don’t work در پاراگراف ۵، نمونه‌هایی از حالت «حال ساده» یا Present Simple هستند. ما از این نوع از افعال، زمانی استفاده می‌کنیم که:
۱. بخواهیم در مورد حقایقی صحبت کنیم که همواره یا گاها صحیح هستند.
۲. بخواهیم در مورد فعالیت‌ها و یا عاداتی که روزانه به آن‌ها می‌پردازیم صحبت کنیم.
۳. بخواهیم داستانی تعریف و یا به زمان آینده رجوع کنیم. بخش ۵
برای ساختن حالت Past Simple برای ضمایر سوم شخص مفرد، از حالت پایه فعل ‘Baseform’ استفاده می‌کنیم که آن را با “s ” Morphemes ترکیب کرده باشیم. بخش ۴
جمله .He left the room در پاراگراف سوم و .She told him در پاراگراف پنجم، مثال‌هایی از حالت فعل Past Simple یا «گذشته ساده» هستند. این افعال معرف اتفاقاتی هستند که به وقوع پیوسته و در زمانی مشخص به پایان رسیده‌اند. ما فعل‌های Past Simple را با اضافه کردن Morphemes -ed به افعال Regular می‌سازیم. افعال Irregular حالات مختص به خود را دارند؛ بخش ۴ مانند:
Take ➡️ took
جمله .Hero is standing in the kitchen؛ و دو جمله بعد از آن در پاراگراف ۱ مثالی از مثال‌های Present Continuous یا «حال استمراری» هستند که اصطلاحاً به نام Present Progressive نیز شناخته می‌شوند. این نوع حالت‌ها از افعال، کاری که در حال انجام است را توصیف می‌کنند.
- کارهایی که هنوز، (در زمانی که فرد در حال توضیح دادن آن‌هاست) تمام نشده‌اند.
بیشتر تمرکز این نوع از افعال به روی فعالیت‌هایی است که در دست انجام است و نه نتیجه‌ای که به همراه خود داشته است. همچنین، می‌توانیم برای صحبت کردن از آینده، از ساختار فعل‌های Present Continuous استفاده کنیم. بخش ۵
برای ساخت این افعال از دستورات زیر پیروی می‌کنیم:
| Auxiliary verb (to be) + present participle (base form + -ing) |
جمله‌هایی He was teaching a lesson. و .They were looking bored در پاراگراف سوم، نمونه‌هایی از Past Continuous یا «گذشته استمراری» هستند و نشان دهنده کاری است که در گذشته اتفاق افتاده است و برای مدتی ادامه داشته است. افعالی مانند feels مثلاً در جمله .It feels like a long time در پاراگراف ۴ را معمولاً Stative Verbs یا افعال حالت می‌نامیم. این نوع افعال صرفاً یک حالت یا وضعیت را توصیف می‌کنند. دیگر افعال مانند believe, hate, love, thing نیز، از این دسته از افعال هستند. اغلب اوقات که افعال این دسته را تنها بکار می‌بریم، در واقع حالت ساده این کلمات را «بدون» ing استفاده می‌کنیم:
I believe in miracles.
با این حال، «بعضی» از این فعل‌ها را می‌توانیم به حالت استمراری استفاده کنیم تا تمرکز خود بر فعالیت یا کنش آن لحظه را نشان دهیم:
I am thinking, please don’t interrupt me!
افعال Perfect:
در داستان هیرو، شماری از فعل‌های Perfect وجود دارد:
جملات:
1.You haven’t taken my exercise for weeks.
2.You have been getting up late.
در پاراگراف دوم، هر دو مثال‌هایی برای دستور زبان Present Perfect یا حال کاملِ ساده- و استمراری در زبان انگلیسی، می‌باشند. این نوع از ساختار فعل، زمانی استفاده می‌شود که چیزی در گذشته شروع شده باشد و ۱) همواره صحت داشته باشد. ۲) همواره نتایج آن را تا به امروز، به‌عنوان یک با خود به همراه داشته باشد و ۳) هنوز به سرانجام نرسیده باشد.
ساختار:
| Have/has + past participle => present perfect |
جملات:
1.He had been working very hard.
2.He hadn’t been getting enough sleep.
در پاراگراف سوم، هر دو نمونه‌هایی از زمان Past Perfect یا گذشته کامل هستند. این ساختار چیزهایی توصیف می‌کند که «قبل» از زمان گذشته یا past اتفاق افتاده باشد، اما هنوز به گذشته‌ای که ما در حال توصیف آن هستیم، ارتباط داشته باشند.
ساختار:
| Had + past participle => past perfect |
جمله .I will have been a teacher for ten years در پاراگراف چهارم، نمونه‌ای از جملات زمان «آینده کامل» یا Future Perfect است.
ساختار:
| Will have + past participle => future perfect |
در محاوره‌های زبان American English اغلب از حالت past simple به‌جای present perfect استفاده می‌شود:
Did you see him yet? (American English)
Have you seen him yet? (British English)
همان‌طور که می‌بینید، در British English از همان Present Perfect استفاده می‌شود. با این حال، در چندین حالت از American، ساختار حال کامل دقیقاً از دستورات British English پیروی می‌کنند، بخصوص در موقعیت‌های رسمی‌تر و حالت‌های نوشتاری.
|
📎فرسودگی:
◀️ بسیاری از مدرسین، در لحظاتی احساس خستگی و بی‌انگیزگی می‌کنند. آن‌ها، حس می‌کنند به قدری که باید، تدریس کرده‌اند. این در موقعیت‌هایی، «فرسودگی» شناخته می‌شود. این حالت، اغلب موقت است. (خوشبختانه حسی دائمی نیست!)
◀️ ما به پیشرفت معلمین (در زمینه نحوه اجتناب یا مقابله با فرسودگی شغلی) در بخش ۷۸ نگاهی می‌اندازیم.
|