اگر به منشأ واژه‌ی انگلیسی context که در این متن به آن پیش‌زمینه یا شرایط می‌گوییم، نگاهی بیندازید، تصویر جالبی از این واژه به دست می‌آورید. این واژه از واژه‌ی لاتین contextus می‌آید که به معنای کنار هم قرار دادن یا سر هم کردن است. شرط می‌بندم به این فکر کردید که قسمت text آن به معنای متن است. من هم همین کار را کردم. در آموزش زبان، پیش‌زمینه در واقع جهت تدریس زبان در شرایط متفاوت کاربردهای متفاوتی دارد.
حتما صفحه آموزش زبان انگلیسی ما را اینجا مطالعه کنید.
مترجم: رؤیا کریمی جنابی
بعضی از مثال‌هایی که برای آن وجود دارد عبارتند از:
• مکانی که در آن تدریس انجام می‌گیرد.
• تقاضایی که برای زبان مورد تدریس وجود دارد.
• دانش‌آموزانی که در کلاس شرکت می‌کنند.
در این مقاله به این موضوع می‌پردازیم که منظور از پیش‌زمینه‌ی معنادار چیست و چگونه می‌توانید کلاستان را با کمک آن مدیریت کنید و تدریس زبان در شرایط متفاوت چگونه عملی می شود. این پیش‌زمینه طبیعتاً از قبل در زبانی که تدریس می‌کنید، وجود دارد و به شرایط تدریس زبان بستگی دارد. شما برای تدریس، واژگان، گرامر، تلفظ، فرهنگ و کاربرد زبان را در هم می‌آمیزید. دانش‌آموزانتان باید معنای این پیش‌زمینه‌ی پیچیده را بدانند. باید بتواند آن‌ها را تا حدی به وجد بیاورد که از حفظ کردن افعال بی‌قاعده و قوانین گرامری عبور کنند. باید تلاش کنید زبان را به عنوان یک وسیله‌ی حیاتی ارتباطی معرفی کنید، دانستن پیش‌زمینه، در این کار به شما کمک می‌کند. باید به تجاربی که دانش‌آموزانتان از دنیای بیرون به کلاس می‌آورند، توجه داشته باشید. فراگیران زبان، نیازها و اهداف متفاوتی دارند که باید همه‌ی آن‌ها را در نظر گرفت. در ادامه به ایده‌هایی خواهیم پرداخت که نشان می‌دهد منظورمان از پیش‌زمینه چیست و چگونه می‌توان از آن در مطالعه‌ی زبان و مدیریت کلاس زبان استفاده کرد. این پست به‌صورت پی دی اف قابل دسترس است و می‌توانید با کلیک در همین جا آن را دانلود کنید.
پیش‌زمینه‌های اصلی:
1. پیش‌زمینه‌ی فرهنگی
به این مفهوم به عنوان یک تصویر وسیع نگاه کنید که عبارت است از:
• پیشینه‌ی شخصی/ تجربیات کسانی که زبان را به کار می‌برند.
• تاریخچه‌ی خود زبان.
• ریشه‌های فرهنگی کسانی که به‌صورت بومی زبان را به کار می‌برند/ کشور یا فرهنگی که زبان در آن استفاده می‌شود.
2. پیش‌زمینه‌ی مکالمه‌ای
مربوط می‌شود به پیش‌زمینه‌ی کاربرد زبان‌که عبارت است از:
• چه کسی در مکالمه شرکت دارد.
• پیشینه‌ای که هر یک از مکالمه کنندگان دارند.
• خود موضوع مکالمه.
• مکانی که مکالمه در آن در حال انجام است.
ترکیب این دو نوع پیش‌زمینه همان چیزی است که در ذیل به آن " دنیای کلام " می‌گویم. شما می‌توانید ازهر دوی این پیش‌زمینه‌ها برای تدریس زبان در شرایط متفاوت در کلاس خود استفاده کنید. بگذارید ببینیم چگونه باید این کار را انجام دهیم.
ده روش منطقی برای استفاده از پیش‌زمینه در آموزش زبان
چگونه باید زبان را با توجه به پیش‌زمینه تدریس کرد
کمی بعدتر در این پست، نگاهی می‌اندازیم به برخی روش‌ها برای تدریس زبان بر اساس پیش‌زمینه که با نحوه‌ی مدیریت کلاس هماهنگی دارد (قبل از آن‌که جلوتر روید اطمینان حاصل کنید که دانش‌آموزانتان می‌دانند پیش‌زمینه چیست)؛ بنابراین، ابتدا نظری می‌اندازیم به روش‌های قابل انعطاف‌تر و گسترده‌تری که می‌توان با استفاده از آن‌ها و با کمک پیش‌زمینه، به تدریس زبان پرداخت. در بالا به این اشاره کردم که جنبه‌های پیش‌زمینه‌ی فرهنگی و مکالمه‌ای را می‌توان با هم ترکیب کرد و یک نام جالب روی آن گذاشت: " دنیای کلام ". دنیای کلام الان هم به‌صورت یک اصطلاح نحوی وجود دارد که به دنیای واقعی یا خیالی که فراگیران در مورد آن صحبت می‌کنند، اطلاق می‌شود. همان‌گونه که در بالا اشاره کردم، دنیای کلام عبارت است از:
• کسی که صحبت می‌کند.
• تجربه‌ای که هرکس با خود به مکالمه می‌آورد.
• چیزی که در مورد آن صحبت می‌شود.
• مکانی که مکالمه در آن انجام می‌شود.
این چهار مفهوم اصلی دنیای کلام می‌تواند نه تنها برای مکالمه چهارچوب قائل شود بلکه وسیله‌ای ارزشمند برای درک کاربرد زبان بر اساس شرایط می‌باشد. لازم نیست از پایه به مفهوم دنیای کلام بپردازید، فقط باید آن را در تمام فعالیت‌ها و تجاربی که با دانش‌آموزان خود دارید، مشخص کنید.
روش اول:
دنیای کلام را با استفاده از ویدیو برای نشان دادن پیش‌زمینه‌ی مکالمه‌ای به کار برید.
به چه چیزی نیاز دارید:
• چند ویدیو از دیالوگ‌های یک دقیقه‌ای. می‌توانید تعداد زیادی از این ویدیوها را در سایت fluentu پیدا کنید. آن‌ها به خاطر پیش‌زمینه‌ی فرهنگی اضافه‌ای که در اختیارتان می‌گذارند دو برابر فایده دارند. Fluentu ویدیوهایی از دنیای واقعی دارد مثل اخبار، مصاحبه، نمایش طنز و مثال‌های دیگری از مکالمه که می‌توان از آن‌ها به‌صورت درس‌های زبان استفاده کرد.
• در آنجا پیش‌نویس‌هایی وجود دارد که ستون‌هایی دارد با عناوین " چه کسی/ تجربه/ چه/ کجا " که یک خط جلوی آن‌ها برای نوشتن خالی گذاشته شده است.
چگونه باید پیش بروید:
• ویدیو را بدون تصویر پخش کنید (یک کارت روی تصویر بگذارید) و از دانش‌آموزان بخواهید که ستون‌ها را هر طور که می‌توانند پر کنند.
• ویدیو را بدون صدا نشان دهید و از آن‌ها بخواهید که به پر کردن ستون‌ها بپردازند.
• ویدیو را به‌صورت معمولی پخش کنید و بگذارید که پر کردن ستون‌ها را تمام کنند.
• با صدای بلند نتایج را به اشتراک بگذارید.
• ویدیوی بعدی را بگذارید.
سپس وقتی مشغول انجام فعالیت‌های مربوط به ایفای نقش و آماده کردن صحنه و تمرین هستید، چهار جنبه‌ی دنیای کلام را به دانش‌آموزان یادآوری کنید.
روش دوم:
از دنیای کلام در هر فعالیتی استفاده کنید.
دنیای کلام همیشه اطراف ماست. ما همیشه کسی هستیم که حرف می‌زنیم (چه کسی)، تجربه‌ی قبلی خود را به مکالمه می‌آوریم (پیشینه)، در مورد چیزی صحبت می‌کنیم (موضوع) و در هنگام صحبت کردن در یک مکان فیزیکی هستیم (کجا). شما می‌توانید دنیای کلام را در تمام فعالیت‌هایی که در کلاس زبان خود انجام می‌دهید، مشخص کنید. در اینجا چند مثال ارائه می‌دهیم.
مدیریت کلاس
• چه کسی: معلم به عنوان اداره کننده/ دانش‌آموزان.
• تجربه: اقتدار معلم/ انگیزه‌ی دانش‌آموز برای یادگیری.
• چه: قوانین اولیه‌ی کلاس و انتظارات رفتاری.
• کجا: کلاس درس.
گرامر، تلفظ، خواندن، نوشتن
• چه کسی: معلم به عنوان یاد دهنده و مربی/ دانش‌آموزان به عنوان فراگیران.
• تجربه: دانش معلم/ تمرین دانش‌آموزان.
• چه: موضوع گرامر یا تلفظ روز.
• کجا: کلاس درس.
تمرین ارتباطی
• چه کسی: معلم به عنوان مطلع/ دانش‌آموزان به عنوان شرکت کنندگان.
• تجربه: دانش فرهنگی معلم/ تمایل دانش‌آموزان به برقراری ارتباط.
• چه: تمرینات پرسش و پاسخ/ تمرینات ایفای نقش/ فعالیت‌های شنیداری و تصویری.
• کجا: هر جا که تصورتان شما را با خود می‌برد تا یک پیش‌زمینه‌ی مکالمه‌ای ایجاد کنید.
اگر ابتدا این مفهوم را به دانش‌آموزان خود یاد دهید و سپس آن را در کلاس به کار برید، به زبانی که در حال یادگیری هستند، معنا می‌بخشید و آن را از یک چیز ابتدایی در کلاس تبدیل به زبانی می‌کنید که خارج از محیط کلاس مفید و قابل استفاده باشد. هنگامی که فعالیت‌های زیر را انجام می‌دهید تا دانش‌آموزان خود را به یادگیری انواع پیش‌زمینه عادت دهید، می‌توانید از پیش‌زمینه با توجه به رویکردهایی که در بالا عنوان شد، برای موضوعات و موقعیت‌های متعددی استفاده کنید.
روش سوم:
انواع پیش‌زمینه را تعریف کنید.
قبل از آن‌که بیشتر به بررسی استفاده از پیش‌زمینه توسط دانش‌آموزان خود بپردازید، اطمینان حاصل کنید که آن‌ها تفاوت‌ها و شباهت‌های میان دو نوع پیش‌زمینه را می‌دانند.
به چه چیزی نیاز دارید:
• عکس‌های خانوادگی از تجربیات شخصی‌تان.
• تصاویری از مکان‌هایی که زندگی کرده‌اید یا در آنجا تدریس کرده‌اید.
• همین نوع تصاویر از دانش‌آموزانتان.
• مواد لازم برای درست کردن پوسترها (مجله‌هایی برای بریدن تصاویر، چسب، قیچی و غیره).
چگونه با کمک پیش‌زمینه‌ی فرهنگی پیش بروید:
• با کمک تصاویر، پیشینه‌ی فرهنگی خود را توضیح دهید. همچنین توضیح دهید که چگونه پیشینه‌ی فرهنگی شما باعث می‌شود به زبان بومی خود صحبت کنید.
• در مورد این توضیح دهید که بقیه‌ی کسانی که بومی زبان هستند چه احساسی دارند: آیا به آن افتخار می‌کنند؟ آیا به آن احترام می‌گذارند؟ آیا آن زبان با همان فراوانی گویش‌ها صحبت می‌شود؟
• از دانش‌آموزان خود درباره‌ی زبان اصلی‌شان سوال کنید: چگونه زبان، فرهنگ آن‌ها را معرفی می‌کند؟ ریشه و منشأ زبان آن‌ها چیست؟ آیا کسانی که به آن زبان صحبت می‌کنند، از استفاده از آن حمایت می‌کنند؟
چگونه با کمک پیش‌زمینه‌ی مکالمه‌ای پیش بروید:
• تمام موقعیت‌های متفاوت مثل کلاس، سوپر مارکت، در خانه به همراه خانواده یا در حمل و نقل عمومی که از زبان خودتان استفاده می‌کنید را با دانش‌آموزان خود به اشتراک بگذارید.
• تمام موقعیت‌های متفاوتی را که دانش‌آموزان دوست دارند از زبانی که به آن‌ها تدریس می‌کنید استفاده کنند را در اختیارشان قرار دهید.
شما می‌توانید این بحث را به‌صورت یک پروژه‌ی درست کردن پوستر ارائه دهید. در این پروژه دانش‌آموزان باید پوسترهایی درست کنند که پیشینه‌ی فرهنگی‌شان را شرح می‌دهد. یا باید موقعیت‌هایی را نشان دهند که می‌خواهند زبان جدید خود را به کار برند. بگذارید دانش‌آموزانتان فرهنگ خود را به زبان بومی خود ارائه دهند. بعضی ممکن است زبان آن‌ها را بلد باشند و بعضی دیگر ممکن است بلد نباشند. با این حال این فرصت فوق‌العاده‌ای است که هر دانش‌آموز با خیال راحت تجربیات خود را ارائه دهد.این گونه تدریس زبان در شرایط متفاوت و به تدریج، هنگامی که آهسته آهسته این تمرین را با زبان مقصد انجام دهید و آن را در طول دوره‌ی آموزشی تکرار کنید.
روش چهارم:
صحنه را برای یادگیری با کمک پیش‌زمینه آماده کنید و از زبان مقصد استفاده کنید.
کلاس اولین پیش‌زمینه‌ی مکالمه‌ای است که میان شما و دانش‌آموزانتان مشترک است. در این پیش‌زمینه، شما صراحتاً زبان مناسب کلاس را به کار می‌برید. به عنوان مثال:
• زبان مورد استفاده‌ی معلم در سخنرانی.
• زبان مورد استفاده‌ی معلم در پرسش.
• دستوراتی که معلم به شاگردان خود می‌دهد.
• پرسش‌هایی که دانش‌آموزان از معلم می‌پرسند.
• پاسخ دانش‌آموزان به پرسش‌های معلم.
به چه چیزی نیاز دارید:
• مواد مورد نیاز برای درست کردن پوستر.
• فلش کارت‌هایی با دستورات معلم.
چگونه باید پیش بروید:
• بچه‌ها را دو به دو گروه‌بندی کنید.
• به هر جفت یک کارت زبان بدهید.
• از هر جفت بخواهید سعی کنند دستور روی کارت را انجام دهند.
• وقتی دستور برای آن‌ها ناشناخته یا جدید است، به‌طور مشروح به کلاس یاد دهید که باید چه‌کار کنند.
• از هر جفت بخواهید که یک پوستر کوچک از دستور و توضیح مربوط به آن درست کنند.
• پوسترها را در کلاس آویزان کنید و هر موقع که آن دستورات را به کلاس می‌دهید از پوسترها به عنوان مرجع استفاده کنید.
• وقتی همه چیزهای روی پوسترها را یاد گرفتند، با تشریفات پوسترها را پائین بیاورید و به آن‌ها بگوئید که همه‌ی پوسترها را پایین خواهید آورد.
استفاده از آهنگ‌ها
یکی دیگر از راه‌های تقویت زبان در کلاس ساختن آهنگ‌های ساده با ملودی‌های معروف است. وقتی دانش‌آموزی در فهم یا استفاده از زبان در کلاس مشکل دارد، کلاس را متوقف کنید و از همه بخواهید که با هم آهنگ " می‌توانم یک مداد قرض بگیرم " را بخوانند. اطمینان حاصل کنید که از ملودی‌هایی استفاده می‌کنید که در زبان مقصد معروف هستند.
بازی " سایمون می‌گوید "
هرگاه یکی از موارد از سطح کلاستان خیلی پیشرفته‌تر باشد، دستورات را به‌صورت بازی " سایمون می‌گوید " ارائه دهید:
• به پوسترها اشاره کنید و از دانش‌آموزان بخواهید دستورات داده شده در آن‌ها را به‌صورت نمایش اجرا کنند.
• می‌توانید از دستورات شفاهی نظیر " برو به طرف در "، " بایست "، " بچرخ " و مانند آن هم استفاده کنید.
روش پنجم
پیش‌زمینه‌ی مکالمه‌ای را شرح دهید.
از برخی نقطه نظرات، شما می‌توانید پیش‌زمینه را از کلاس به خارج از کلاس گسترش دهید. می‌توانید از یک نمایش ساده برای ایجاد این پیش‌زمینه‌ها به‌طور مؤثری استفاده کنید.
به چه چیزی نیاز دارید:
• " کارت‌های موقعیت " که کاربرد زبان را در موقعیت‌های مختلف نشان می‌دهد، مثل فروشگاه، مسافرت، گرفتن اطلاعات و غیره
• " کارت‌های اجتماعی " که شامل احوالپرسی، خداحافظی، پرسش‌ها و پاسخ‌های مؤدبانه، مکالمه‌های کوتاه و غیره است.
چگونه باید پیش بروید:
• دوتا از بچه‌ها را پائین کلاس بیاورید.
• به هر یک از بچه‌ها یک کارت موقعیت بدهید.
• به هر یک از آن‌ها یک کارت اجتماعی هم بدهید.
• از آن‌ها بپرسید کجا هستند.
• از هر کدام بخواهید که کارت نفر دیگر را بخواند.
• از دانش‌آموز دیگر بخواهید با کارت زبان اجتماعی پاسخ دهد.
• از بچه‌ها بخواهید که بگویند آیا مکالمه مناسب آن موقعیت بود؟
مثال:
موقعیت: داخل سوپرمارکت
اولین کارت اجتماعی: از دیدار شما خوشبختم.
پاسخ: اسم من مری است.
• بپرسید: آیا زبانی که استفاده شد مناسب آن موقعیت بود؟
• پاسخ: نه!
• بپرسید: چه نوعی زبانی برای آن موقعیت مناسب بود؟
• به دانش‌آموزان اجازه دهید به شما مثال‌هایی از موقعیت مناسب ارائه دهند یا فرصتی به دست آورید و زبان مناسب آن موقعیت را تدریس کنید.
• دو نفر بعدی را به پائین کلاس بیاورید.
اکنون نمی‌خواهد خودتان را مشغول این موضوع کنید. هدف در اینجا این است که به دانش‌آموزان کمک کنید تا زبان را به موقعیت‌های مختلف مرتبط سازند. این هم یک تمرین آمادگی خیلی خوب برای آمادگی برای جلسه‌ی ایفای نقش است. وقتی دانش‌آموزان با موقعیت‌ها و زبان مرتبط با آن‌ها آشنا شدند، موارد زیر را امتحان کنید:
• به هر جفت دانش آمور یک کارت موقعیت بدهید.
• تمام کارت‌های زبان را پخش کنید.
• بگذارید دانش‌آموزان بین هم وول بخورند و کارت‌های زبان را به همراه جمله‌ای مناسب با موقعیت مذکور با هم رد و بدل کنند.
روش ششم:
به پیش‌زمینه‌ی موجود در گرامر اشاره کنید.
حال که به دانش‌آموزان خود یاد داده‌اید که زبان هم در فرهنگ و هم در موقعیت وجود دارد، می‌توانید به آن‌ها کمک کنید تا ببینند که چگونه پیش‌زمینه از ساختار اجزای زبانی ناشی می‌شود. به گرامر زبان مقصد نگاه کنید و پدیده‌ای را پیدا کنید که ساختار گرامری وابسته را معرفی می‌کند، مثل تطابق فعل و فاعل. در اینجا از وجه التزامی زبان اسپانیائی به عنوان مثال استفاده می‌کنیم.
به چه چیزی نیاز دارید:
• کارت‌های افعال اسپانیایی (یک طرف مصدر، طرف دیگر اشکال مختلف فعل).
• کارت‌های مشخص کننده‌ی زمان به زبان اسپانیایی (دیروز، فردا، سه روز پیش، همین الان).
• کارت‌های نمونه‌ی وجوه التزامی اسپانیایی (امیدوارم که این‌طور شود، این را آرزو می‌کنم، می‌خواهم، بهتر بود اگر و غیره).
چگونه باید پیش بروید:
• به هر دانش‌آموز یک کارت فعل بدهید و یک کارت زمان.
• از آن‌ها بخواهید که شکل صحیح فعل را بر اساس قالب زمانی موجود در کارت زمان پیدا کنند. به عنوان مثال (من رفتم) +(دیروز).
• حال به هر دانش‌آموز یک کارت نمونه‌ی وجه التزامی بدهید.
• از آن‌ها بخواهید که شکل صحیح فعل به کار رفته در کارت‌های نمونه‌ی وجه التزامی را پیدا کنند. مثلاً (برود) +(امیدوارم).
• از آن‌ها بخواهید برای وجه التزامی، جمله‌ای بسازند. مثلاً: (امیدوارم خوب پیش برود).
• رابطه‌ی میان نشانگر زمان یا نمونه‌ی وجه التزامی را با شکل فعلی که باید به کار برند را مشخص کنید.
روش هفتم:
پیش‌زمینه را در تلفظ پیدا کنید.
در بیشتر زبان‌ها، تلفظ به وسیله‌ی یک سری حرکات در دستگاه صوتی اداره می‌شود. برای این فعالیت، ما از زمان حال ساده به عنوان یک مثال استفاده می‌کنیم.
به چه چیزی نیاز دارید:
• یک جدول حروف صامت و صدا دار.
• فلش کارت‌های فعل‌های با قاعده.
• یک زنگ و یک دکمه‌ی فشاری (که صدایی غیر ممتد دارد).
چگونه باید پیش بروید:
• تمام کارت فعل‌ها را به دانش‌آموزان خود بدهید طوری که هرکدام از آن‌ها چند کارت داشته باشند.
• از یکی از دانش‌آموزان بخواهید که اولین کارتش را بخواند.
• اگر آن فعل با حرف صدادار تمام می‌شود، باید زنگ را فشار دهید. اگر صامت باشد باید از دکمه‌ی فشاری استفاده کنید.
• در جدول حروف صدادار و صامت روی تخته سیاه به ستون صحیح اشاره کنید.
• از دانش‌آموزان بخواهید که آخرین حرف صامت فعل را به همراه علامت گذشته‌ی ساده صدادار یعنی " d " و صامت یعنی " t " تلفظ کنند.
• دانش‌آموز این کارت را به دانش‌آموزی که در سمت چپش قرار دارد می‌دهد که او هم باید تلفظ صحیح و کامل فعل گذشته را انجام دهد.
• دانش‌آموز بعدی اولین کارت خود را می‌خواند. این روش را در سراسر کلاس انجام دهید.
دانش‌آموزان در تلفظ با شرایط خاص همکاری خود را آغاز می‌کنند. در این تمرین شرایط عبارت است از نقش حروف صدا دار در برابر صامت‌ها در تلفظ پسوند " ed " در ساختار فعل گذشته‌ی با قاعده در زبان انگلیسی. به هنجارهای تلفظی مشابه در زبانی که تدریس می‌کنید هم نگاهی بیندازید.
روش هشتم:
نشان دهید که چگونه لغات نمی‌توانند به تنهایی بیایند.
لغات نمی‌توانند به تنهایی مورد استفاده قرار گیرند. به کلاس بروید و بگوئید " میز " و خواهید دید که بچه‌ها با یک سوال آشنا در ذهنشان " یعنی چه؟ " به شما نگاه می‌کنند. انگار در جایی به‌طور کامل گم شده‌اند. ترکیب لغات با هم می‌تواند ریشه در هنجارهای اجتماعی داشته باشد و هم می‌تواند فقط به چگونگی بیان مسائل در زبان مربوط باشد. در زبان انگلیسی، معمولاً برای زیبایی یک خانم از " beautiful " و برای زیبایی یک آقا از " handsome " استفاده می‌شود؛ اما هر دوی آن‌ها می‌توانند زشت " ugly " باشند! بنابراین، اگر این کلمات را با هم عوض کنیم و زن را " handsome" و مرد را " beautiful " کنیم، معنای اصلی هر دوی این اسامی و صفات تحت تأثیر قرار می‌گیرد. در زبانی که تدریس می‌کنید به دنبال چنین ترکیباتی بگردید و این تمرین را با دانش‌آموزان خود انجام دهید.
به چه چیزی نیاز دارید:
• فهرستی از اسم‌ها و صفت‌هایی که معمولاً به کار می‌روند
(beautiful woman, handsome man, thick book, thin wall, skinny boy,…)
• فلش کارت‌هایی از اسامی و صفاتی که در فهرست آمده است.
• پول مخصوص بازی یا ژتون برای امتیازدهی.
چگونه باید پیش بروید:
• تمام کارت‌های اسامی را به‌طور شانسی و تصادفی پخش کنید.
• یک کارت صفت بردارید و آن را بخوانید.
• دانش‌آموزانی که کارت اسمی را دارند که باصفت شما هماهنگی دارد باید دست خود را بلند کند.
• از این دانش‌آموزان بخواهید که کارت اسم خودشان را به همراه صفت شما بلند بخوانند.
• اگر ترکیبی که درست کرده‌اند درست است به آن‌ها یک ژتون بدهید.
• اگر ترکیبی را که درست کرده‌اند غیر معمول، اما قابل قبول است برایشان توضیح دهید که چرا غیر معمول است و دو ژتون به آن‌ها جایزه دهید.
• با صفت بعدی ادامه دهید.
می‌توانید سری بعد تغییر به وجود بیاورید و به دانش‌آموزان کارت صفات را بدهید و خودتان یک اسم را بخوانید.
راه نهم:
بازی چه کسی/ درباره‌ی چه صحبت می‌کند؟ را انجام دهید.
این فعالیت سرگرم کننده را انجام دهید تا زمینه‌ی مکالمه‌ای را تقویت کنید.
به چه چیزی نیاز دارید:
• فلش کارت اسامی.
• فلش کارت اعداد.
• فلش کارت صفات.
• فلش کارت افعال
چگونه باید پیش بروید:
• تمام فلش کارت‌ها را با هم مخلوط کنید و همه را به دانش‌آموزان خود بدهید، طوری که هر کدام تعداد قابل توجهی کارت داشته باشند. (نکته: اگر خودتان کارت‌ها را درست می‌کنید، هر سری از فلش کارت‌ها را یک رنگ کنید تا پس از تمرین مرتب کردن آن‌ها ساده باشد!).
• دانش‌آموزان را با هم جفت کنید.
• به آن‌ها بگوئید باید کارت‌ها را طوری ترکیب کنند که یک موقعیت را به وجود آورند. به عنوان مثال:
اسم: ماهی
عدد: 21
صفت: تازه
فعل: خریدن
بگذارید دانش‌آموزان بفهمند که نباید جمله بسازند بلکه باید تصور کنند که چه کسی این چهار لغت را در یک مکالمه به کار می‌برد و یا این مکالمه در کجا صورت می‌گیرد. به عنوان مثال:
• چه کسی: یک ماهی فروش یا آشپز.
• کجا: در بازار شهر.
هنگامی که دانش‌آموزان چند مثال به این صورت درست کردند، از آن‌ها بخواهید که ترکیب لغات خودشان را برای بقیه‌ی دانش‌آموزان بخوانند و از گروه‌ها بخواهند که حدس بزنند چه کسانی در مکالمه هستند و یا در چه جایی مکالمه انجام شده است. شما می‌توانید سپس از دانش‌آموزان بخواهید که این موقعیت‌ها را به‌صورت نمایش بازی کنند.
روش دهم:
به دانش‌آموزان یاد دهید که چگونه معنای لغات را از زمینه‌ی متن حدس بزنند.
بیشتر ما اولین برخوردی که با مفهوم کلی متن داشته‌ایم در کلاسی مثل کلاس ادبیات بوده است. در مدرسه، معلم‌های ما تلاش کرده‌اند تا ما به اهمیت زمینه‌ی متن درس‌هایی که می‌خوانیم پی ببریم. دانش‌آموزان شما از متن به طرق مختلفی استفاده می‌کنند: بعضی اوقات هنگام خواندن لازم است معنای خاص یک لغت را چه برایشان آشنا باشد و چه نباشد، بر اساس کاربرد لغت در جمله، پاراگراف یا کل متن حدس بزنند. از دانش‌آموزان خود بخواهید، تمرین حدس زدن را انجام دهند تا روی زمینه‌ی متن تمرکز پیدا کنند.
از قبل چه‌کاری باید انجام دهید:
• یک متن برای هر دانش‌آموز به زبان مقصد آماده کنید که در حدود دویست لغت باشد.
• حداقل یک اسم و یک فعل را در متن با یک کلمه‌ی بی‌معنا که در زبان مقصد وجود ندارد، عوض کنید.
• اگر لغت فوق بیش از یک بار تکرار شود (که بهترین حالت است)، مطمئن شوید که به‌صورت جمع یا وجه التزامی هم به کار رفته باشد تا یک لغت واقعی به نظر بیاید.
چگونه باید پیش بروید:
• از دانش‌آموزان بخواهید که متن را با صدای بلند بخوانند.
• از دانش‌آموزان بخواهید متن را دوباره با صدای بلند بخوانند اما این بار هر کس در کلاس می‌تواند او را متوقف کند و معنای لغتی را که متوجه نشده است بپرسد.
• گاهی اوقات، این لغت واقعاً وجود دارد و خواننده معنای آن را شرح می‌دهد.
• سایر اوقات، ممکن است یک لغت ناآشنا باشد و دانش‌آموزان باید معنایی بر اساس متن برایش انتخاب کنند.
• اکنون بچه‌ها را جفت کنید و از آن‌ها بخواهید با هم روی دو تا متن خود، کار کنند و لغات بی‌معنا را پیدا کنند.
• هر متن را دوباره دوره کنید و از دانش‌آموزان بخواهید که حدس بزنند لغت درستی که باید به‌جای لغت بی‌معنا گذاشته شود، چیست.
زمینه‌ی متن در واقع سرهم کردن قسمت‌های زیادی است که زبان را می‌سازد، کنار هم گذاشتن صداها، کلمات، عبارات، موقعیت‌ها، اشخاص و تجربیات آن‌ها، محیط و زمینه‌های بسیاری که تمایل داریم درباره‌ی آن‌ها سخن بگوییم. وقتی پیش‌زمینه‌ی متن برای دانش‌آموزان مشخص شود می‌توانید به آن‌ها کمک کنید تا زبان جدید خود را در دنیای کلام بزرگ‌تری جای دهند که در آنجا هر چه گفته، شنیده و یا تکرار می‌شود برای ایجاد شکل و معنا است. شما به زبان زندگی می‌بخشید و آن را از فهرستی از لغات و تمرینات قواعد به هدیه‌ای برای ایجاد ارتباط، تبدیل می‌کنید.