چرا کودکانمان گریه می‌ کنند

در پاسخ به این که چرا کودکانمان گریه می کنند باید گفت: اشک ریخت برای کودکان امری طبیعی است. در مقابل، نا امیدی از این فرزندان برای والدین هم امری طبیعی به شمار می‌رود. این‌که شما در فهمیدن علت گریه‌ی کودک کوچکتان ناتوان هستید امری بسیار مسلم است. فهمیدن علت گریه‌ی کودکتان قبل از این‌که او بیاموزد چگونه صحبت کند امری پیچیده است. حتی زمانی که کودک شما شروع می‌کند به نق نق کردن هم ممکن است دلیل گریه‌ی او منطقی نباشد.

اگر کودکی داشتید که به دلیل این‌که غذایش در ماکرو ویو است. به دلیل این‌که اجازه خوردن غذای سگ را به او نداده‌اید با شما بداخلاق و خشمگین است. شما تنها والدی نیستید که این مشکل را دارد. کودکان بنا به هر دلیلی گریه می‌کنند. اما به یاد داشته باشید.

این گریه‌ها در هر سنی که باشد دلیل بر سلامتی کودکتان است. طبق مطالعات منتشر شده در مجله‌ی پژوهشی و شخصیت شناسی در سال 2011 ثابت شده است. گریه در موقعیت‌های متفاوت بر بهتر شدن حال افراد کمک می‌کند.

محققان دریافتند، افرادی که هنگام گریه کردن حمایت عاطفی می‌شوند. همچنین گریه‌ی آن‌ها منجر به درک و نتیجه‌ی بهتر می‌شود یا این گریه به دلیل اتفاقی مثبت است. پس از گریه کردن حال بهتری خواهند داشت. 

به خاطر داشته باشید هنگامی که کودکتان گریه می‌کند همیشه نباید از او بخواهید که ساکت باشد و گریه نکند. باید در آن حس امنیت ایجاد کنید شاید این اشک ریختن برای کودک شما خوب باشد. اما قبل از این‌که تصمیم بگیرید بهترین واکنش چه چیز است از خودتان بپرسید که چرا کودکانمان گریه می کنند و در نهایت تصمیم بگیرید.

کودک شما بیش از حد خسته است

هنگامی که فرزند شما بهانه گیر و بدخلق است تنها به این خاطر که ظرفی با رنگی متفاوت به او دادید. یا از او خواستید تا کفش‌هایش را جفت کند و او گریه می‌کند. نداشتن خواب کافی دلیل محکم برای این اشک‌ها است. خستگی بیش از حد کودک یکی از دلایل فاحش گریه کردن در کودکان است. که می‌تواند به رفتارهای غیر منطقی و پرخاشگرانه منجر شود.
در صددرصد مواقع شما نمی‌توانید از بدخلقی ناشی از خستگی کودکتان جلوگیری کنید. اما می‌توانید با در نظر گرفتن یک زمان‌بندی مناسب و معمول برای خواب کودکتان آن را به حداقل کاهش دهید. این زمان‌بندی خواب می‌تواند برای کودکان زیر 15 تا 18 ماه دو بار در روز و برای کودکان زیر 3 تا 4 سال یک‌بار در روز باشد.

ساعت خواب هر کودک بستگی به سنش دارد. البته به زمان معمول بیدار شدن آن کودک، اما بهترین زمان برای خواب معمولاً بین ساعت 7 الی 9 شب است. به دنبال نشانه‌های بارز خستگی باشید از جمله چشمانی متورم، خمیازه و چشمانی خسته؛ و با توجه به زمان در طول شبانه روز خواب نیمروزی است. ممکن است برای کودکتان مناسب باشد تا به حالت عادی بازگردد.

کودکتان گرسنه است

خوشبختانه کودکان نوپا زمانی که گرسنه می‌شوند به شما می‌گویند و خوراک طلب می‌کنند مگر این‌که سرگرم بازی باشند. اما بیان این خواسته از سوی کودکانی که قادر به صحبت نیستند سخت‌تر است.

برای آن‌هایی که واقعاً کوچک هستند، هنگامی که از خواب بیدار می‌شوند. یا 3 الی 4 ساعت بعد از آخرین وعده‌ی غذایی‌شان گرسنگی می‌تواند یکی از دلایل گریه باشد. اگر کودک شما چیزی نخورده است در حالی که حالش از نخوردن به سرعت بد می‌شود. به وی بیاموزید هنگامی که شما در منزل حضور ندارید به‌اندازه‌ی یک لقمه‌ی کوچک بخورد. همیشه کمی غذای مغذی در دسترس، می‌تواند برای جلوگیری از گریه کردن مفید واقع شود.

فرزند شما بیش از حد تحریک شده است

این تحریک پذیری بیشتر در مکان‌هایی از جمله خانه‌های بازی شلوغ، شهر بازی‌های سرپوشیده رخ می‌دهد. همچنین مهمانی‌های تولد و مکان‌هایی که بچه‌ها تمایل به بودن در آنجا دارند رخ می‌دهد. با این وجود، در برخی از موارد فشار و شلوغی می‌تواند برای کودکان بسیار آزار دهنده باشد. اغلب بچه‌ها در بیان موردی که برایشان آزار دهنده است ناتوان هستند.

درک این موضوع که چرا چرا کودکانمان گریه می کنند برای والدین کار سختی نیست. بنابراین ممکن است شما شاهد اشک ریختن فرزندتان باشید زمانی که بیش از حد در فشار بوده است. زمانی‌که فرزند کوچکتان بی‌دلیل گریه می‌کند. شما در مکانی شلوغ با سر و صدای بالا هستید برای مدتی به وی استراحت بدهید.

فرزند خود را برای چند دقیقه به بیرون و یا به محیطی آرام‌تر برده و اجازه دهید تا به حالت عادی بازگردد. ممکن است این زمان چند دقیقه‌ای برای بعضی از بچه‌ها کافی نباشد. لازم باشد تا شما آن‌ها را برای تجدید قوای روحی به سرعت به خانه بازگردانید.

فرزند شما استرس دارد

فشار روانی (استرس) مخصوصاً در مورد بچه‌های بزرگ‌تر یکی از بزرگ‌ترین دلایل گریه کردن است. والدینی که شاغل هستند و مسئولیت پرداخت هزینه‌های خانه را به عهده دارند. باید در مورد عواملی که برای فرزندشان فشار روانی ایجاد می‌کند مطلع باشند. 

پاسخ این است، موارد زیادی وجود دارد! کودکانی که برنامه‌ی فشرده‌ای دارند. برای مثال از کلاس فوتبال به کلاس پیانو برای تمرین و اجرا می‌روند می‌توانند تحت‌فشار روانی قرار بگیرند. آن‌ها به زمان آزاد برای بازی‌های خلاقانه و همچنین آرامش نیاز دارند.

فشار روانی

بچه‌ها نیز می‌توانند از آنچه که در اطراف آن‌ها می‌گذرد تحت‌فشار روانی قرار بگیرند. مانند مشکلاتی از قبیل جر و بحث بین والدین، نقل مکان و یا تغییر مدرسه وجود دارند. حتی یادگیری زبان، حتی حوادثی که در اخبار شبانگاهی به آن‌ها گوش می‌دهند. هنگامی که کودک احساس ناتوانی در برابر حوادث استرس زا در زندگی می‌کند. شخصیت او ممکن است غیر قابل توصیف شود.
بچه‌های کوچک‌تر که تحت تأثیر فشار روانی هستند برای تغییر شرایط به کمک شما نیاز دارند. کاهش شرایط استرس زا می‌تواند به آن‌ها برای کنترل بهتر احساساتشان کمک کند. بچه‌های بزرگ‌تر می‌توانند از مهارت‌های یادگیری برای مدیریت استرس بهره‌مند شوند. نفس‌های عمیق و منظم، تمرین مدیتیشن، فعالیت‌هایی برای اوقات فراغت، فعالیت‌های سالم برای کاهش استرس به فرزندتان کمک خواهد کرد. در این صورت کنترل بیشتری بر احساسات خود داشته باشد.

فرزند شما به دنبال جلب‌توجه است

فرزند شما با خوشحالی بازی می‌کند و شما روی خود را برمی‌گردانید و شروع به گریه کردن می‌کند. او به خوبی می‌داند گریه کردن بهترین راه برای جلب‌توجه شماست. توجه در هر زمان این رفتار بد کودک را تقویت می‌کند، پس فوراً بگویید چرا فریاد می‌کشی؟ یا چرا الآن گریه می‌کنی؟ ممکن است فرزندتان را به بدخلقی و قهر تشویق کنید.
نادیده گرفتن رفتارهایی که به منظور جلب‌توجه است در هر زمانی ضروری است. هنگامی که کودک شما به دنبال جلب‌توجه است. از داشتن تماس چشمی و انجام مکالمه با فرزندتان خودداری کنید. فرزند شما متوجه خواهد شد که بداخلاقی و با صدای بلند فریاد زدن تأثیری نخواهد داشت و توجه والدین را نخواهد داشت.
به او نشان دهید در صورت داشتن بازی‌های خوب، استفاده از کلمات زیبا و پیروی از قوانین توجه شما را خواهند داشت. تشویق وستایش مکرر این‌گونه رفتارها از سوی شما باعث می‌شود. کودکتان کمتر از گریه کردن برای جلب‌توجه شما استفاده کند. به فرزندتان به مقدار مشخص و معینی توجه مثبت کنید.

زمان مشخصی را هر روز به فرزندتان اختصاص دهید و لحظاتی را با او خارج از خانه برای بازی کردن و توپ‌بازی سپری کنید. اگر که او بداند همه روزه در مدت زمانی مشخص در اولویت است. پس کمتر احتمال دارد از گریه کردن برای جلب‌توجه استفاده کند.

فرزند شما چیزی را می‌خواهد

بچه‌های کوچک‌تر تفاوت میان خواسته‌ها و نیازها را درک نمی‌کنند. بنابراین وقتی آن‌ها چیزی می‌خواهد در اغلب موارد طوری وانمود می‌کنند که آن را در همان لحظه نیاز دارند.
آیا او اصرار دارد که با وسایل شکستنی بازی کند و یا از شما می‌خواهد که او را به پارک ببرید. اشک‌های ناامیدی و درماندگی در یک لحظه و به سرعت اتفاق می‌افتد و کودک شما شروع به گریه کردن می‌کند. اگر بعد از اینکه شما به کودکتان "نه" می‌گویید چیزی که می‌خواهد را در اختیارش قرار دهید. فقط به دلیل اینکه احساس گناه می‌کنید یا چون تحمل گریه‌های کودک خود را ندارید. به فرزندتان یاد می‌دهید که با گریه کردن می‌تواند شما را تحت تأثیر قرار دهد.

بسیار مهم است که به کودکتان همدردی کنید

در حالی‌که به او نشان می‌دهید اشک‌هایش تأثیری در تصمیم شما ندارد. برای مثال بگویید: "درک می‌کنم که در حال حاضر ناراحت هستی" یا "من هم از اینکه پارک نمی‌رویم ناراحت هستم". اما به او نشان دهید که شما یک کلام هستید و نظرتان تغییر نخواهد کرد.

به کودک خود راه‌های مناسب اجتماعی را برای کنترل احساساتش زمانی‌که چیزی را که می‌خواهد, دریافت نمی‌کند, آموزش دهید. رنگ‌آمیزی یک عکس، بیان احساسات برای مثال "من ناراحت هستم". نفس عمیق کشیدن فقط چند مهارت مقابله با احساسات ناخوشایند است که می‌تواند به فرزند شما کمک کند.

فرزندتان از تقاضا و یا خواسته‌ای فرار می‌کند

هنگامی که کودکتان تمایل به انجام کاری ندارد و واقعاً نمی‌خواهد آن را انجام دهد. مثال جمع کردن اسباب بازی‌هایش و یا آماده شدن برای خواب، شما شاهد سمبل کاری او خواهید بود. اشک‌هایی که ممکن است از غم و اندوه واقعی و یا دروغ باشد.

اگر فرزندتان بتواند با شما ارتباط برقرار کند. به منظور متقاعد کردن شما، حتی فقط به مدت 1 دقیقه یعنی بیش از 60 ثانیه است. کاری که نمی‌خواسته، انجام نداده و آن را کنار گذاشته است. با بیان جمله‌ی "میدانم که جمع کردن اسباب‌بازی‌ها کار سختی است. هنوز دوست داری که بازی بکنی" به فرزندتان نشان دهید که احساسش را درک می‌کنید. اما از بحث طولانی و کشمکش با او اجتناب کنید.

اگر لازم است به او اخطار دهید

هشداری که نتیجه‌اش برای فرزندتان قابل پیش‌بینی باشد. اگر که با شما موافقت نکرد. برای مثال به او بگویید: "اگر اسباب بازی‌هایت را همین حالا جمع نکنی بعد از غذا اجازه بازی نخواهی داشت". اگر که از شما تبعیت نکرد عین نتیجه‌ی کار بدش را عملی کنید.

حتی زمانی که فرزند شما احساس ناراحتی و عصبانیت می‌کند به او آموزش دهید که باید پیرو قوانین باشد. این نکته بسیار پراهمیت است. هر زمانی که فرزندتان بابت تقاضایی ناراحت می‌شود. فرصتی مناسب است برای آموزش دادن به وی که حتی در ناراحتی هم از خود رفتار مثبت نشان دهد.

هنگامی که به دنبال کمک تخصصی هستید

دانستن این که چرا کودکانمان گریه می کنند، می تواند به برقراری بهتر ارتباط با آنها بیانجامد. اما اگر گریه‌های کودک شما بیش از حد طبیعی است، موضوع را با متخصص کودک در جریان بگذارید. شاید این گریه‌ها دلیل پزشکی داشته باشد که باید مورد توجه قرار بگیرد. مثل یک عفونت گوش که تشخیص داده نشده و باعث ایجاد درد شده است. زمانی‌که شما می‌دانید همه چیز خوب است شما می‌توانید در کاهش گریه‌ی کودکتان به او کمک کنید.

هنگامی که فرزندتان شروع به گریه کردن می‌کند چون مجبور به انجام وظایفش است. او نیازمند کمی زمان برای آرام شدن است. اگر او به اندازه‌ای بزرگ شده است تا با شما در مورد موضوعی که باعث آزارش است, صحبت کند. سعی کنید با او مکالمه‌ای کوتاه داشته باشید؛ در مورد حل آن مسئله با یکدیگر صحبت کنید. اگر چه شما نمی‌توانید مانع گریه کردن کودکتان که خسته است شوید. اما او از حضور شما برای آرام کردنش خوشحال خواهد بود.